Vandaag heb ik nog eens 4 magneten verwerkt. Deze keer heb ik 4 magneten aan de onderkant van de top van de body geplakt. Deze zullen als hoofddoel hebben om het dekje op te kunnen bergen in de neus.
Tot dusver heb ik altijd het dekje met 3 klittenbandjes vastgemaakt. De achterste punten van het dekje staken nog onder de rand van het instapgat uit. Helemaal handig was dat niet omdat ik het stuur daardoor niet helemaal lekker omhoog kon klappen.
Op de originele plek helemaal voor in de neus was ook geen optie omdat ik dan met de neuzen van m'n schoenen steeds tegen het dekje aan kwam. Het dekje hangt dan namelijk onder invloed van de zwaartekracht omlaag.
Met magneten valt dit op te lossen want die kunnen het dekje omhoog trekken. Omdat er toch al magneten in de rand van het dekje zitten, is het vrij eenvoudig om het dekje dan dus strak tegen de top te laten kleven. Gewoon wat magneten gebruiken.
Het dekje ga ik dus nu toch op de originele plek opbergen. Dit heeft wel één concequentie: de schoenplaatjes heb ik iets meer richting de neuzen van m'n schoenen moeten plaatsen om net voldoende ruimte te maken. Blijkbaar kwam ik met m'n schoenneuzen al bijna tegen de bovenkant van de fiets aan want zonder de schoenplaatjes te verplaatsen zat ik alsnog met m'n neuzen tegen het dekje met magneten aan. Het dekje met de magneten zal misschien 1,3cm dik zijn.
De andere twee magneten zitten een centimeter of 15 bij de spiegels vandaan. Deze zijn om ook aan de achterkant het dekje netjes omhoog te tillen. Hopen dat het bevalt.
zaterdag 27 februari 2010
donderdag 25 februari 2010
Nieuwe egale dekje (bijna) klaar
Het nieuwe dekje heb ik inmiddels zo goed als klaar. Zo goed als, omdat ik toch nog twee extra magneten ga monteren helemaal achteraan.
Omdat het een nieuw dekje betrof, heb ik eerst de gaatjes gedremeld (waarbij één gaatje helaas ook door de bovenste laag van het dekje gegaan is). Daarna het dekje rondom gestikt waarbij ik direct het dacron afdeklapje heb meegestikt:
Uiteraard heb ik ook de afgeknipte rand waar het afdekkapje zit weer even netjes met de soldeerbout bijgewerkt zodat ook die rand netjes is in plaats van dat je tegen grijze 'de ingewanden' van het dekje zit aan te kijken.
De onderkant van m'n nieuwe dekje ziet er nu zo uit:
Ik weet het, dat is niet super netjes maar gelukkig hoef je daar niet tegenaan te kijken. De buitenkant ziet er heel wat beter uit:
Helaas ook niet perfect. Er zit het gaatje in, wat nu wel afgedicht is met polymeerkit maar goed, je ziet het wel. Dan zitten er op een paar plekken ook nog wat polymeerkit waar het niet gewenst is. Maar dat werken met die kit is wel een enorm gesmeer vind ik. Tot slot is nog de afdruk van veel magneetjes te zien (op deze foto niet echt duidelijk) die ik gebruikt heb om het dacron vast te klemmen terwijl de polymeerkit aan het drogen was.
Zie trouwens ook de achterste punten van het dekje die iets omhoog staan en dus niet mooi aansluiten op de body. Dat ben ik nu dus ook aan het aanpakken met extra magneten in de punten.
Hier is de afdruk van de magneetjes wel duidelijk te zien. Met een beetje mazzel trekt dat nog wat bij.
Het eerste doel was om de klittenbandjes achterwege te laten (op één na) om het dekje een stuk vlotter in gebruik te maken (handig voor mensen die kortere stukjes rijden). En dat doel is bereikt. Wie weet dat in de toekomst een nieuw dekje wel helemaal netjes wordt want oefening baart kunst.
Binnekort nog even een paar magneetjes in de neus kitten zodat ik het dekje ook onder en op de neus kan kleven. Maar nu eerst wachten tot de twee extra magneetjes onder de rand vastgekit zitten, daarna de twee bijbehorende magneetjes in het dekje aanbrengen en dan pas weer verder.
Omdat het een nieuw dekje betrof, heb ik eerst de gaatjes gedremeld (waarbij één gaatje helaas ook door de bovenste laag van het dekje gegaan is). Daarna het dekje rondom gestikt waarbij ik direct het dacron afdeklapje heb meegestikt:
Uiteraard heb ik ook de afgeknipte rand waar het afdekkapje zit weer even netjes met de soldeerbout bijgewerkt zodat ook die rand netjes is in plaats van dat je tegen grijze 'de ingewanden' van het dekje zit aan te kijken.
De onderkant van m'n nieuwe dekje ziet er nu zo uit:
Ik weet het, dat is niet super netjes maar gelukkig hoef je daar niet tegenaan te kijken. De buitenkant ziet er heel wat beter uit:
Helaas ook niet perfect. Er zit het gaatje in, wat nu wel afgedicht is met polymeerkit maar goed, je ziet het wel. Dan zitten er op een paar plekken ook nog wat polymeerkit waar het niet gewenst is. Maar dat werken met die kit is wel een enorm gesmeer vind ik. Tot slot is nog de afdruk van veel magneetjes te zien (op deze foto niet echt duidelijk) die ik gebruikt heb om het dacron vast te klemmen terwijl de polymeerkit aan het drogen was.
Zie trouwens ook de achterste punten van het dekje die iets omhoog staan en dus niet mooi aansluiten op de body. Dat ben ik nu dus ook aan het aanpakken met extra magneten in de punten.
Hier is de afdruk van de magneetjes wel duidelijk te zien. Met een beetje mazzel trekt dat nog wat bij.
Het eerste doel was om de klittenbandjes achterwege te laten (op één na) om het dekje een stuk vlotter in gebruik te maken (handig voor mensen die kortere stukjes rijden). En dat doel is bereikt. Wie weet dat in de toekomst een nieuw dekje wel helemaal netjes wordt want oefening baart kunst.
Binnekort nog even een paar magneetjes in de neus kitten zodat ik het dekje ook onder en op de neus kan kleven. Maar nu eerst wachten tot de twee extra magneetjes onder de rand vastgekit zitten, daarna de twee bijbehorende magneetjes in het dekje aanbrengen en dan pas weer verder.
woensdag 24 februari 2010
Egaal dekje
Bij mijn huidige dekje, met klittenband en magneten, heb ik twee klittenbandjes die niet helemaal optimaal zitten. Maar van de 7 klittenbandjes zijn er 4, mogelijk 6 overbodig. Ik heb daarom afgelopen maandag een nieuwe dekje gehaald bij Velomobiel.nl Het betreft een volledig onbewerkt dekje.
Dit dekje heb ik ook weer voorzien van magneten maar tot dusver maar één klittenbandje, en dat is degene middenvoor. Helaas heb ik in het proces bij één magneet net door de bovenkant gedremeld, daar zit nu dus een kleine beschadiging. Erg jammer omdat ik graag een nagenoeg egaal dekje wilde maken met alleen twee dopjes die het klittenbandje middenvoor vasthouden.
Ik heb ook nieuwe magneten besteld die deels reserve worden en deels in de neus van de fiets plaats gaan nemen om het dekje ook goed en vlug op te kunnen bergen. Die magneetjes heb ik nu gebruikt om de randen van het dacron vast te klemmen terwijl de polymeerkit tussen dacron en dekje uithardt.
Mogelijk ga ik toch nog de twee achterste klittenbandjes monteren. Dat doe ik als het opbergen van het dekje niet helemaal naar wens is. Maar het liefst los ik dat laatste op met magneten. Mocht blijken dat met wind de achterste punten van het dekje loswippen, dan zal ik daar nog extra magneten plaatsen tenzij ik al de klittenbandjes heb gemonteerd. Dat wordt dus even afwachten hoe het allemaal zal houden.
Het oude dekje wordt reserve. Die hangt nu met de magneten tegen de binnenkant van de metalen kanteldeur van de garage gekleefd.
Dit dekje heb ik ook weer voorzien van magneten maar tot dusver maar één klittenbandje, en dat is degene middenvoor. Helaas heb ik in het proces bij één magneet net door de bovenkant gedremeld, daar zit nu dus een kleine beschadiging. Erg jammer omdat ik graag een nagenoeg egaal dekje wilde maken met alleen twee dopjes die het klittenbandje middenvoor vasthouden.
Ik heb ook nieuwe magneten besteld die deels reserve worden en deels in de neus van de fiets plaats gaan nemen om het dekje ook goed en vlug op te kunnen bergen. Die magneetjes heb ik nu gebruikt om de randen van het dacron vast te klemmen terwijl de polymeerkit tussen dacron en dekje uithardt.
Mogelijk ga ik toch nog de twee achterste klittenbandjes monteren. Dat doe ik als het opbergen van het dekje niet helemaal naar wens is. Maar het liefst los ik dat laatste op met magneten. Mocht blijken dat met wind de achterste punten van het dekje loswippen, dan zal ik daar nog extra magneten plaatsen tenzij ik al de klittenbandjes heb gemonteerd. Dat wordt dus even afwachten hoe het allemaal zal houden.
Het oude dekje wordt reserve. Die hangt nu met de magneten tegen de binnenkant van de metalen kanteldeur van de garage gekleefd.
dinsdag 23 februari 2010
Fietslift en assteunen
De fietslift hangt aan het plafond en heb ik maar eens geprobeerd. De lift gaat uit zichzelf niet netjes recht omhoog. Ik kan telkens een centimeter of 30 omhoog hijsen om daarna even de fiets weer horizontaal te zetten. Gelukkig zit er wel voldoende wrijving in het hele systeem om de fiets daarna ook horizontaal te houden.
Maar stabiel genoeg om eraan te klussen terwijl hij zo hangt, dat is hij niet helaas. Vandaar dat ik komende donderdag maar even bij de Lidl langs ga om 4 assteunen te halen. Die lijken me net hoog genoeg om onder de lift te zetten en dan een comfortabele hoogte te geven om onder de fiets te liggen om dat via de trapgaten de top eraf te schroeven.
Maar stabiel genoeg om eraan te klussen terwijl hij zo hangt, dat is hij niet helaas. Vandaar dat ik komende donderdag maar even bij de Lidl langs ga om 4 assteunen te halen. Die lijken me net hoog genoeg om onder de lift te zetten en dan een comfortabele hoogte te geven om onder de fiets te liggen om dat via de trapgaten de top eraf te schroeven.
zondag 21 februari 2010
Fietslift
Soms is het wel prettig om je fiets op een zekere hoogte te hebben als je eraan gaat knutselen. Ik heb daar al meer dan eens de Workmate voor gebruikt. Alleen de fiets erop krijgen in je eentje is niet echt eenvoudig. Bovendien is de hoogte niet regelbaar. Niet altijd handig als ik de top eraf wil hebben en via de voetgaten wat boutjes los wil draaien. Ik heb daarvoor ook al eens de fiets op 3 stoelen gezet. Ook niet ideaal, alsnog net niet de juiste hoogte.
Wim S. heeft enige tijd geleden een velomobiellift gemaakt van twee fietsliften en een grote plaat.
Mooi en simpel principe maar volgens mij kan dat praktischer. Iets waarbij hoogte ook wel prettig is, is bijvoorbeeld het smeren van de ketting. Dan wil ik graag het achterwiel los van de grond hebben zodat ik die achteruit kan draaien om zo de ketting rond te bewegen. Mijn voorkeur gaat daarom uit naar een fietslift waarbij de wielen geheel los hangen en hij dus met de bodem van de body steunt op de lift.
Daarbij komt dat ik een plaat niet wil omdat ik maar een kleine garage heb. De enige geschikte plek voor de lift is ook de enige geschikte plek voor een paar TL-bakken. Een omhooggetakelde plaat (als hij niet gebruikt wordt) zou in mijn geval dus al het licht uit de garage wegnemen. Daarom liever een open constructie.
Ik heb daarom deze constructie gemaakt. Het geheel is nog niet klaar maar het geeft al een aardig idee:
Het ding is vrij kort; de dwarsbalken liggen slechts 1,2 meter van elkaar. Mogelijk is dat te weinig (en daarmee instabiel), maar dat moet nog blijken. Als dat het geval is, dan zal ik nog twee lange balken in de lengterichting moeten monteren om hem daaraan op te takelen. Alleen is dat meer gewicht en meer balken die in de weg zitten. Bij voorkeur doe ik dat dus niet.
Wim S. heeft enige tijd geleden een velomobiellift gemaakt van twee fietsliften en een grote plaat.
Mooi en simpel principe maar volgens mij kan dat praktischer. Iets waarbij hoogte ook wel prettig is, is bijvoorbeeld het smeren van de ketting. Dan wil ik graag het achterwiel los van de grond hebben zodat ik die achteruit kan draaien om zo de ketting rond te bewegen. Mijn voorkeur gaat daarom uit naar een fietslift waarbij de wielen geheel los hangen en hij dus met de bodem van de body steunt op de lift.
Daarbij komt dat ik een plaat niet wil omdat ik maar een kleine garage heb. De enige geschikte plek voor de lift is ook de enige geschikte plek voor een paar TL-bakken. Een omhooggetakelde plaat (als hij niet gebruikt wordt) zou in mijn geval dus al het licht uit de garage wegnemen. Daarom liever een open constructie.
Ik heb daarom deze constructie gemaakt. Het geheel is nog niet klaar maar het geeft al een aardig idee:
Het ding is vrij kort; de dwarsbalken liggen slechts 1,2 meter van elkaar. Mogelijk is dat te weinig (en daarmee instabiel), maar dat moet nog blijken. Als dat het geval is, dan zal ik nog twee lange balken in de lengterichting moeten monteren om hem daaraan op te takelen. Alleen is dat meer gewicht en meer balken die in de weg zitten. Bij voorkeur doe ik dat dus niet.
donderdag 18 februari 2010
Quemo is sneller geworden
Hoewel de Quest natuurlijk een enorm snelle machine is, is hij toch niet overal even snel in. Of eigenlijk: ben je niet zo snel in je Quest.
Als ik op de heenweg m'n collega's voorbij gefietst was, kreeg ik bij het werk nog wel eens een enigszins plagerige mededeling dat ik m'n snelheidswinst alweer kwijt was met het hele 'uitstapritueel'. En gelijk hadden ze. Zeker op kortere afstanden weegt dat lange in/uitsttapproces toch wel zwaar mee.
Maar nu met de magneten in het dekje is dat eigenlijk verleden tijd. Dakje en dekje voorover klappen, instappen, de boel terugklappen, dekje ergens in de buurt van 'op z'n plek' houden en hij schiet vanzelf helemaal op z'n plek.
Quemo is dus echt sneller geworden. Niet in rijsnelheid maar wel in totaalgemiddelde.
Als ik op de heenweg m'n collega's voorbij gefietst was, kreeg ik bij het werk nog wel eens een enigszins plagerige mededeling dat ik m'n snelheidswinst alweer kwijt was met het hele 'uitstapritueel'. En gelijk hadden ze. Zeker op kortere afstanden weegt dat lange in/uitsttapproces toch wel zwaar mee.
Maar nu met de magneten in het dekje is dat eigenlijk verleden tijd. Dakje en dekje voorover klappen, instappen, de boel terugklappen, dekje ergens in de buurt van 'op z'n plek' houden en hij schiet vanzelf helemaal op z'n plek.
Quemo is dus echt sneller geworden. Niet in rijsnelheid maar wel in totaalgemiddelde.
woensdag 17 februari 2010
Wat krijg je als je geen geduld hebt?
Ik weet het, ik weet het..... ik ben knutselziek. Als ik eenmaal iets in m'n kop heb en ik ergens aan begin, dan moet het ook direct af.
Ik ben daarom toch verder aan het knutselen geslagen.
Bij de klittenbandjes heb ik een stukje van de 'harde' versie geplakt zodat ik de klittenbandjes kan oprollen en wegklitten tegen het dekje.
Het dekje heb ik op m'n fiets gelegd, waar de magneten dus al in vastgekit zitten. Vervolgens heb ik het dekje weer vastgeklikt met magneetjes op de bovenkant. Die heb ik vervolgens stevig ingedrukt zodat ze letterlijk een 'indruk' hebben achtergelaten in het dekje.
Het dekje heb ik toen weer verwijderd. Op de plekken met de 'indruk' heb ik twee magneten aan weerszijden van het dekje gekleeft zodat ik rondom het magneetje aan de onderkant kon aftekenen.
Daarna ben ik aan het dremelen geslagen en heb ik kuiltjes voor de magneten gemaakt op de gewenste plekken.
Volgende stap was wat Bison Polymax in de gaten spuiten om daarna de magneetjes erin te drukken. Om de magneten weg te werken en om ze wat beter te fixeren in het dekje, heb ik over de magneten een lapje dacron geplakt van 5 bij 5 centimeter. Dacron had ik nog liggen van vliegers maken, wie wat bewaart, die heeft was..... alweer. Het is mooi dun maar stevig materiaal. Ook dit dacron heb ik met Polymax vastgekit. Geen idee of dat een goed idee is, maar daar komen we dan later wel achter.
Omdat het dacron vrij stug is, wilde het niet goed langs de ronde rand blijven zitten. Daarom heb ik om de rand wat karton gedrukt die het dacron strak tegen het dekje gedrukt houden. Met wasknijpers wilde ik het vast zetten maar helaas, de boel gleed gewoon van het dekje af. Nu heb ik wat ronde metalen ringen gebruikt om het karton op z'n plek te houden. De ringen worden aangetrokken door de magneet in het dekje waarmee hij het karton direct inklemt.
En nu? Nu moet ik...... geduld hebben..... of eigenlijk geduld maken. Jammer dat je dat niet in elkaar kan knutselen.
Ik ben daarom toch verder aan het knutselen geslagen.
Bij de klittenbandjes heb ik een stukje van de 'harde' versie geplakt zodat ik de klittenbandjes kan oprollen en wegklitten tegen het dekje.
Het dekje heb ik op m'n fiets gelegd, waar de magneten dus al in vastgekit zitten. Vervolgens heb ik het dekje weer vastgeklikt met magneetjes op de bovenkant. Die heb ik vervolgens stevig ingedrukt zodat ze letterlijk een 'indruk' hebben achtergelaten in het dekje.
Het dekje heb ik toen weer verwijderd. Op de plekken met de 'indruk' heb ik twee magneten aan weerszijden van het dekje gekleeft zodat ik rondom het magneetje aan de onderkant kon aftekenen.
Daarna ben ik aan het dremelen geslagen en heb ik kuiltjes voor de magneten gemaakt op de gewenste plekken.
Volgende stap was wat Bison Polymax in de gaten spuiten om daarna de magneetjes erin te drukken. Om de magneten weg te werken en om ze wat beter te fixeren in het dekje, heb ik over de magneten een lapje dacron geplakt van 5 bij 5 centimeter. Dacron had ik nog liggen van vliegers maken, wie wat bewaart, die heeft was..... alweer. Het is mooi dun maar stevig materiaal. Ook dit dacron heb ik met Polymax vastgekit. Geen idee of dat een goed idee is, maar daar komen we dan later wel achter.
Omdat het dacron vrij stug is, wilde het niet goed langs de ronde rand blijven zitten. Daarom heb ik om de rand wat karton gedrukt die het dacron strak tegen het dekje gedrukt houden. Met wasknijpers wilde ik het vast zetten maar helaas, de boel gleed gewoon van het dekje af. Nu heb ik wat ronde metalen ringen gebruikt om het karton op z'n plek te houden. De ringen worden aangetrokken door de magneet in het dekje waarmee hij het karton direct inklemt.
En nu? Nu moet ik...... geduld hebben..... of eigenlijk geduld maken. Jammer dat je dat niet in elkaar kan knutselen.
Magnetenklusje gestart
Het dekje van mijn fiets gaat dus bevestigd worden met magneten.
Allereerst heb ik zo netjes mogelijk de posities voor de magneten afgemeten rondom het instapgat.
Richard B. heeft op zijn fiets 8 stuks aangebracht, ik heb er 10 van gemaakt omdat dat 1) wat mooier verdeelt en 2) daarmee het dekje strakker tegen het instapgat getrokken wordt en 3) er minder kieren zullen ontstaan.
Met wat plakband heb ik de plekken aangegeven. Vervolgens heb ik het dekje op de fiets gelegd en daarna op alle plekken waar magneten moeten komen, het dekje tussen 2 magneten aan de body geklemd.
De volgende stap was het vastlijmen van de magneten die onder de rand van het instapgat moeten komen. Daarbij heb ik telkens de losse magneet onder de rand weggehaald, van wat Bison Polymax voorzien en weer onder de rand gedrukt waarbij de magneet op het dekje de gelijmde magneet op z'n plek trok.
Ik heb bij alle magneten wel even opgelet dat ik ze allemaal met dezelfde pool in omhoog heb laten wijzen. Dat is wel zo handig bij het monteren in het dekje.
Vannacht mag de kit drogen. De magneten in het dekje zal ik pas in de vakantie gaan monteren omdat ook dat moet drogen alleen bij het lostrekken van het dekje zal het dan wel fijn zijn als de kit goed uitgehard is. De magneten onder de rand van het instapgat hebben verder weinig te lijden.
[edit]
Een kleine wijziging. Ik heb van de 10 magneten toch 8 gemaakt. De reden is dat de een-na-achterste magneten precies daar zitten waar ik met m'n broekzakken langs kom. Daar zitten ondermeer m'n pinpassen in en die gaan het sterke, veranderende magneetveld (door bewegen langs de magneet) niet leuk vinden. Vandaar dat ik die er tussenuit heb gehaald en de magneten daar voor 5 centimeter naar achteren heb verplaatst.
Allereerst heb ik zo netjes mogelijk de posities voor de magneten afgemeten rondom het instapgat.
Richard B. heeft op zijn fiets 8 stuks aangebracht, ik heb er 10 van gemaakt omdat dat 1) wat mooier verdeelt en 2) daarmee het dekje strakker tegen het instapgat getrokken wordt en 3) er minder kieren zullen ontstaan.
Met wat plakband heb ik de plekken aangegeven. Vervolgens heb ik het dekje op de fiets gelegd en daarna op alle plekken waar magneten moeten komen, het dekje tussen 2 magneten aan de body geklemd.
De volgende stap was het vastlijmen van de magneten die onder de rand van het instapgat moeten komen. Daarbij heb ik telkens de losse magneet onder de rand weggehaald, van wat Bison Polymax voorzien en weer onder de rand gedrukt waarbij de magneet op het dekje de gelijmde magneet op z'n plek trok.
Ik heb bij alle magneten wel even opgelet dat ik ze allemaal met dezelfde pool in omhoog heb laten wijzen. Dat is wel zo handig bij het monteren in het dekje.
Vannacht mag de kit drogen. De magneten in het dekje zal ik pas in de vakantie gaan monteren omdat ook dat moet drogen alleen bij het lostrekken van het dekje zal het dan wel fijn zijn als de kit goed uitgehard is. De magneten onder de rand van het instapgat hebben verder weinig te lijden.
[edit]
Een kleine wijziging. Ik heb van de 10 magneten toch 8 gemaakt. De reden is dat de een-na-achterste magneten precies daar zitten waar ik met m'n broekzakken langs kom. Daar zitten ondermeer m'n pinpassen in en die gaan het sterke, veranderende magneetveld (door bewegen langs de magneet) niet leuk vinden. Vandaar dat ik die er tussenuit heb gehaald en de magneten daar voor 5 centimeter naar achteren heb verplaatst.
Wie wat bewaart.....
Vandaag heb ik de magneetjes ontvangen uit Duitsland. Ik kan dus aan de slag gaan met het monteren van de magneetjes aan m'n dekje.
De magneetjes die ik heb zijn 5mm dik en daarmee eigenlijk te dik om gewoon tegen de onderkant van het dekje te plakken omdat het dekje dan wel een heel eind los van de body komt. Dat wil ik niet. Daarom wil ik in het dekje wat ronde kuiltjes maken met een diepte van 5mm (het dekje is een millimeter of 8 dik dus dat kan wel).
Maar zomaar experimenteren aan het dekje doe ik liever niet tenzij het echt niet anders kan. Maar zoals ik al zei: wie wat bewaart.... Dat kan je op verschillende manieren aanvullen. Want wie wat bewaart heeft meer troep maar wie wat bewaart hééft ook wat. En dat gezegde blijkt nu wel weer.
Een jaar of wat geleden heb ik de Versatile voorzien van een Quest-dekje. Alleen is het hoofdgat van de Versatile beduidend kleiner dan die van de Quest dus moest er heel wat van het dekje worden afgeknipt. En dat 'afvalmateriaal' heb ik bewaard. Erg handig want daar kan ik dus naar hartelust op experimenteren.
Ik heb getwijfeld tussen kuiltjes smelten of kuiltjes frezen (met de Dremel). Ik ben eerst voor het laatste gegaan. Met een mal heb ik een cirkel van 15mm afgetekend op het materiaal van het Questdekje en vervolgens heb ik de Dremel erin gezet. Eerst heb ik geprobeerd of het met een freesje uberhaupt zou lukken. Dat blijkt het geval. Dus kon ik nu het gat groter maken totdat het de diameter van het magneetje had. Alleen het stoflaagje aan het oppervlak van het dekje werkt niet goed mee en laat zich niet goed wegfrezen als ik de frees zijdelings door het materiaal beweesg.
Daarom heb ik bij een volgende poging eerst de frees rondom langs de rand van het gat in het dekje geduwd en daarna naar het midden van het gat gewerkt. Dat gaat vrij goed.
Nu eerst maar eens netjes aftekenen waar ik de magneetjes ga plaatsen.
Mijn plan is eerst op de fiets bepalen waar de magneetjes het beste kunnen zitten en monteren. Vervolgens het dekje op de fiets leggen, andere magneetjes vanaf de bovenkant op het dekje leggen daar waar de magneetjes aan de onderkant van het instapgat zitten zodat het dekje op z'n plek gehouden wordt.
Daarna kan ik de magneetjes tijdelijk met tape op de bovenkant fixeren. Het dekje kan dan van de fiets af waarna ik aan de onderkant weer magneetjes tegen het dekje kleef. Alle magneetjes gebruiken om aan de onderkant af te tekenen en dremelen maar.
Als alle kuilen erin zitten, kan ik de magneten erin lijmen. Dat wil ik doen met Bison Polymax kit.
Hieronder even een fotootje van een magneet óp het dekje en een magneet ín het dekje:
De magneetjes die ik heb zijn 5mm dik en daarmee eigenlijk te dik om gewoon tegen de onderkant van het dekje te plakken omdat het dekje dan wel een heel eind los van de body komt. Dat wil ik niet. Daarom wil ik in het dekje wat ronde kuiltjes maken met een diepte van 5mm (het dekje is een millimeter of 8 dik dus dat kan wel).
Maar zomaar experimenteren aan het dekje doe ik liever niet tenzij het echt niet anders kan. Maar zoals ik al zei: wie wat bewaart.... Dat kan je op verschillende manieren aanvullen. Want wie wat bewaart heeft meer troep maar wie wat bewaart hééft ook wat. En dat gezegde blijkt nu wel weer.
Een jaar of wat geleden heb ik de Versatile voorzien van een Quest-dekje. Alleen is het hoofdgat van de Versatile beduidend kleiner dan die van de Quest dus moest er heel wat van het dekje worden afgeknipt. En dat 'afvalmateriaal' heb ik bewaard. Erg handig want daar kan ik dus naar hartelust op experimenteren.
Ik heb getwijfeld tussen kuiltjes smelten of kuiltjes frezen (met de Dremel). Ik ben eerst voor het laatste gegaan. Met een mal heb ik een cirkel van 15mm afgetekend op het materiaal van het Questdekje en vervolgens heb ik de Dremel erin gezet. Eerst heb ik geprobeerd of het met een freesje uberhaupt zou lukken. Dat blijkt het geval. Dus kon ik nu het gat groter maken totdat het de diameter van het magneetje had. Alleen het stoflaagje aan het oppervlak van het dekje werkt niet goed mee en laat zich niet goed wegfrezen als ik de frees zijdelings door het materiaal beweesg.
Daarom heb ik bij een volgende poging eerst de frees rondom langs de rand van het gat in het dekje geduwd en daarna naar het midden van het gat gewerkt. Dat gaat vrij goed.
Nu eerst maar eens netjes aftekenen waar ik de magneetjes ga plaatsen.
Mijn plan is eerst op de fiets bepalen waar de magneetjes het beste kunnen zitten en monteren. Vervolgens het dekje op de fiets leggen, andere magneetjes vanaf de bovenkant op het dekje leggen daar waar de magneetjes aan de onderkant van het instapgat zitten zodat het dekje op z'n plek gehouden wordt.
Daarna kan ik de magneetjes tijdelijk met tape op de bovenkant fixeren. Het dekje kan dan van de fiets af waarna ik aan de onderkant weer magneetjes tegen het dekje kleef. Alle magneetjes gebruiken om aan de onderkant af te tekenen en dremelen maar.
Als alle kuilen erin zitten, kan ik de magneten erin lijmen. Dat wil ik doen met Bison Polymax kit.
Hieronder even een fotootje van een magneet óp het dekje en een magneet ín het dekje:
maandag 15 februari 2010
Wedstrijdje met een banaan en meer.
Vandaag heb ik een paar minder fraaie maar ook wel fraaie momenten meegenaakt.
Vanmorgen op de heenweg naar het werk kreeg ik eerst bijna een jong meisje voor m'n wielen. Wie bij wie hoorde, weet ik niet maar in ieder geval kwamen twee volwassenen (een man en een vrouw) en twee kinderen (een jongetje en een meisje) van rechts aanrijden. Ze moesten voorrang verlenen aan bestuurders op de weg waarop ik reed, getuige de haaietanden die ze voor hun neus hadden. De man en het knulletje reden voorop en konden probleemloos voor mij langs rijden om over te steken. De vrouw en het meisje niet echt. Ze leken te willen stoppen maar het meisje trok toch ineens op. Nou houd ik er gelukkig altijd rekening mee dat een kind onverwachts toch over kan steken dus heb ik de remhendel stevig ingeknepen.
Even later bij de Spoolderbergweg was het weer raak bij de basisschool. Daar meende een knulletje sneeuwballen op fietsen te moeten gooien. Vorige week heb ik ook al een sneeuwbal mogen ontvangen. Vandaag heb ik het stuur regelrecht in hun richting gegooid. Nee, geen zorgen ik zou ze niet aan willen rijden, kon ok niet want daarvoor moest ik eerst een trottoir op en dan door een metalen hek rammen; geen goed idee. Maar de mannetjes heb ik toch even duidelijk gemaakt dat ze dat maar beter niet konden doen: gooien op fietsen en brommers en ander verkeer.
Weer niet veel verder sloeg ik rechtsaf richting de verkeerslichten. Daar is het fietspad in de bocht gescheiden door een opstaande rand. Maar er zijn daar veel fietsers die gaan spookrijden (in beide richtingen) dus mocht ik ook daar in de ankers om een aanrijding te voorkomen.
Teruggaande heb ik verder weinig brokkenpiloten meegemaak. Ik ben trouwens even naar Heerde geweest om een 2e fietslift te halen. Ik heb er al een maar ik wil er nog een tweede bij hebben om Wim S. na te doen met zijn velomobiellift. Ik heb al vaker lopen klooien om m'n velomobiel op een workmate te krijgen o.i.d. Zo'n fietslift daarvoor gebruiken is wel heel wat handiger. Alleen ben ik wel van plan om het iets anders aan te pakken dan Wim. Ik ben van plan om 4 balken te gebruiken om het frame van te maken in plaats van een grote vlakke plaat. Het liefst heb ik de wielen van de grond, en de voetgaten volledig bereikbaar. Mocht de veerpoot er een keer uit moeten, dan kan dat een stuk makkelijker als de fiets met de bodem op balken ligt in plaats van dat hij met de wielen op een plaat staat. En de voetgaten wil ik vrij houden zodat ik fatsoenlijk bij de boutjes in de neus kan komen om de top eraf te halen.
Toen ik thuis was, kwam ik erachter dat ik nog wat boodschappen in de stad vergeten was. Dus ben ik weer naar de stad gereden. Eerst was het ellende bij de slagboom bij de Twistvlietbrug. Blijkbaar is er een voertuig tegenaan gereden want het ding heeft een lichte knik. Dat was me even daarvoor al opgevallen toen ik op weg naar huis was.
Maar nu ik er weer onderdoor wilde, zag het er toch wat anders uit dan voorheen. Wat bleek, het uiteinde van de slagboom hing niet in z'n steunpunt maar daarnaast en, zo was te horen aan het dakje van m'n fiets, een stukje lager. Ik pas er dus aan het uiteinde van de slagboom niet onderdoor op dit moment.
In de stad heb ik van de kleurrijk uitgedoste carnavalvierders ook nog wat dingen gehoord. Eerst een vrouw die bukte om oogcontact te kunnen maken. Vrolijk commentaar kwam op dat moment uit haar mond. Wat weet ik niet meer. Maar ik was nog geen 10 meter verder of ik hoorde haar tegen haar carnavalvierende metgezel zeggen dat ze het maar gevaarlijke dingen vond.
Ik heb m'n fiets ergens neergezet en ben een winkel binnen gegaan. Toen ik buiten kwam, waren een paar rare snuiters geïnteresseerd in m'n fiets. Ze vonden het wel mooi. Maar ze wilden wel weten of ik ook net zoveel muziek bij me had zoals zij in hun gemodificeerde kinderwagen met accu, radio en speakers aan boord. Nee, dat heb ik dus niet. Ik moet het doen met m'n MP3-functie van m'n mobieltje en een paar oortelefoontjes.
Toen ik net vertrokken was, zag ik 3 bananen lopen. 1 ging in de starthouding staan om de wedstrijd met me aan te gaan. Bang om over het gele ding uit te glijden, heb ik hem maar laten winnen. Ik houd m'n fiets graag krasvrij. De banaan liep vrolijk terug met z'n pilsje in z'n hand naar z'n medepisangs.
Verder heb ik vandaag een mailtje ontvangen dat mijn magneetjes vandaag op de post zijn gegaan. Ze moeten uit Duitsland komen dus zal het vermoedelijk eind van de week hier zijn.
Vanmorgen op de heenweg naar het werk kreeg ik eerst bijna een jong meisje voor m'n wielen. Wie bij wie hoorde, weet ik niet maar in ieder geval kwamen twee volwassenen (een man en een vrouw) en twee kinderen (een jongetje en een meisje) van rechts aanrijden. Ze moesten voorrang verlenen aan bestuurders op de weg waarop ik reed, getuige de haaietanden die ze voor hun neus hadden. De man en het knulletje reden voorop en konden probleemloos voor mij langs rijden om over te steken. De vrouw en het meisje niet echt. Ze leken te willen stoppen maar het meisje trok toch ineens op. Nou houd ik er gelukkig altijd rekening mee dat een kind onverwachts toch over kan steken dus heb ik de remhendel stevig ingeknepen.
Even later bij de Spoolderbergweg was het weer raak bij de basisschool. Daar meende een knulletje sneeuwballen op fietsen te moeten gooien. Vorige week heb ik ook al een sneeuwbal mogen ontvangen. Vandaag heb ik het stuur regelrecht in hun richting gegooid. Nee, geen zorgen ik zou ze niet aan willen rijden, kon ok niet want daarvoor moest ik eerst een trottoir op en dan door een metalen hek rammen; geen goed idee. Maar de mannetjes heb ik toch even duidelijk gemaakt dat ze dat maar beter niet konden doen: gooien op fietsen en brommers en ander verkeer.
Weer niet veel verder sloeg ik rechtsaf richting de verkeerslichten. Daar is het fietspad in de bocht gescheiden door een opstaande rand. Maar er zijn daar veel fietsers die gaan spookrijden (in beide richtingen) dus mocht ik ook daar in de ankers om een aanrijding te voorkomen.
Teruggaande heb ik verder weinig brokkenpiloten meegemaak. Ik ben trouwens even naar Heerde geweest om een 2e fietslift te halen. Ik heb er al een maar ik wil er nog een tweede bij hebben om Wim S. na te doen met zijn velomobiellift. Ik heb al vaker lopen klooien om m'n velomobiel op een workmate te krijgen o.i.d. Zo'n fietslift daarvoor gebruiken is wel heel wat handiger. Alleen ben ik wel van plan om het iets anders aan te pakken dan Wim. Ik ben van plan om 4 balken te gebruiken om het frame van te maken in plaats van een grote vlakke plaat. Het liefst heb ik de wielen van de grond, en de voetgaten volledig bereikbaar. Mocht de veerpoot er een keer uit moeten, dan kan dat een stuk makkelijker als de fiets met de bodem op balken ligt in plaats van dat hij met de wielen op een plaat staat. En de voetgaten wil ik vrij houden zodat ik fatsoenlijk bij de boutjes in de neus kan komen om de top eraf te halen.
Toen ik thuis was, kwam ik erachter dat ik nog wat boodschappen in de stad vergeten was. Dus ben ik weer naar de stad gereden. Eerst was het ellende bij de slagboom bij de Twistvlietbrug. Blijkbaar is er een voertuig tegenaan gereden want het ding heeft een lichte knik. Dat was me even daarvoor al opgevallen toen ik op weg naar huis was.
Maar nu ik er weer onderdoor wilde, zag het er toch wat anders uit dan voorheen. Wat bleek, het uiteinde van de slagboom hing niet in z'n steunpunt maar daarnaast en, zo was te horen aan het dakje van m'n fiets, een stukje lager. Ik pas er dus aan het uiteinde van de slagboom niet onderdoor op dit moment.
In de stad heb ik van de kleurrijk uitgedoste carnavalvierders ook nog wat dingen gehoord. Eerst een vrouw die bukte om oogcontact te kunnen maken. Vrolijk commentaar kwam op dat moment uit haar mond. Wat weet ik niet meer. Maar ik was nog geen 10 meter verder of ik hoorde haar tegen haar carnavalvierende metgezel zeggen dat ze het maar gevaarlijke dingen vond.
Ik heb m'n fiets ergens neergezet en ben een winkel binnen gegaan. Toen ik buiten kwam, waren een paar rare snuiters geïnteresseerd in m'n fiets. Ze vonden het wel mooi. Maar ze wilden wel weten of ik ook net zoveel muziek bij me had zoals zij in hun gemodificeerde kinderwagen met accu, radio en speakers aan boord. Nee, dat heb ik dus niet. Ik moet het doen met m'n MP3-functie van m'n mobieltje en een paar oortelefoontjes.
Toen ik net vertrokken was, zag ik 3 bananen lopen. 1 ging in de starthouding staan om de wedstrijd met me aan te gaan. Bang om over het gele ding uit te glijden, heb ik hem maar laten winnen. Ik houd m'n fiets graag krasvrij. De banaan liep vrolijk terug met z'n pilsje in z'n hand naar z'n medepisangs.
Verder heb ik vandaag een mailtje ontvangen dat mijn magneetjes vandaag op de post zijn gegaan. Ze moeten uit Duitsland komen dus zal het vermoedelijk eind van de week hier zijn.
zondag 14 februari 2010
Magneten
Enige tijd geleden verscheen erop Ligfiets.net een interessant zelfbouwproject van Questrijder Richard B.
Hij heeft zijn Questdekje voorzien van magneten om het dekje op de fiets vast te maken in plaats van de standaard stroken klittenband. Mij lijkt dat ook wel wat.
Na wat wisselingen van e-mail, heb ik magneten besteld.
Richard heeft zijn magneten bij een andere webshop besteld dan ik maar 'zijn' webshop heeft een defecte website.
In zijn zelfbouwproject heeft hij andere magneten staan dan hij uiteindelijk gebruikt heeft. Hij heeft nu in zijn dekje magneten van 15mm diameter en 3mm dik zitten en onder de rand magneten van 15 bij 5mm. Ik heb 25 exemplaren besteld van 5mm dik en zal dus wat sterkere magneten in het dekje gebruiken dan hij. Hoewel, sterker?
De specificaties van 'mijn' magneten zijn:
Artikel-ID: S-15-05-N
Vorm: Schijf
Diameter: 15 mm
Dikte: 5 mm
Tolerantie: +/- 0.1 mm
Gewicht: 6,7 gr
Coating: Vernikkeld (Ni-Cu-Ni)
Magnetisering: N42
Houdkracht: ca. 4,5 kg
Max. gebruikstemperatuur: 80°C
Hoewel de website van 'zijn' webshop niet werkt, heb ik wel de gegevens want die heb ik een tijd geleden al genoteerd:
Vorm: Schijf
Diameter: 15 mm
Dikte: 5 mm
Gewicht: 7 gr
Houdkracht: ca. 5,3 kg
Opvallend is dus dat de afmetingen gelijk zijn maar de 'kracht' van zijn magneten hoger zijn qua specificaties dan van de magneten die ik heb besteld.
Ik zie wel.
Hij heeft zijn Questdekje voorzien van magneten om het dekje op de fiets vast te maken in plaats van de standaard stroken klittenband. Mij lijkt dat ook wel wat.
Na wat wisselingen van e-mail, heb ik magneten besteld.
Richard heeft zijn magneten bij een andere webshop besteld dan ik maar 'zijn' webshop heeft een defecte website.
In zijn zelfbouwproject heeft hij andere magneten staan dan hij uiteindelijk gebruikt heeft. Hij heeft nu in zijn dekje magneten van 15mm diameter en 3mm dik zitten en onder de rand magneten van 15 bij 5mm. Ik heb 25 exemplaren besteld van 5mm dik en zal dus wat sterkere magneten in het dekje gebruiken dan hij. Hoewel, sterker?
De specificaties van 'mijn' magneten zijn:
Artikel-ID: S-15-05-N
Vorm: Schijf
Diameter: 15 mm
Dikte: 5 mm
Tolerantie: +/- 0.1 mm
Gewicht: 6,7 gr
Coating: Vernikkeld (Ni-Cu-Ni)
Magnetisering: N42
Houdkracht: ca. 4,5 kg
Max. gebruikstemperatuur: 80°C
Hoewel de website van 'zijn' webshop niet werkt, heb ik wel de gegevens want die heb ik een tijd geleden al genoteerd:
Vorm: Schijf
Diameter: 15 mm
Dikte: 5 mm
Gewicht: 7 gr
Houdkracht: ca. 5,3 kg
Opvallend is dus dat de afmetingen gelijk zijn maar de 'kracht' van zijn magneten hoger zijn qua specificaties dan van de magneten die ik heb besteld.
Ik zie wel.
zaterdag 13 februari 2010
Quemo is 1 jaar. Tijd voor een vergelijk Quest/Versatile
Hiepderdepiep HOERAAAAAAA
Quemo is één jaar.
7145 kilometer op de teller.
Zoals beloofd, een vergelijk tussen Quest en Versatile zoals ik het beleef. Als je aan het lezen slaat (waarschuwing: het is een éééénorm bericht geworden), houd in gedachten dat alles subjectief is. Veel leeslplezier toegewenst.
Snelheid
Tja, wat valt daar anders over te zeggen dan dat de Quest een stuk sneller is. Op lange rechte stukken van m’n woon-werk-route reed ik met de Versatile in de zomer doorgaans zo’n 32 tot 35 km/h. Met de Quest is dat veelal 38 tot 42 km/h. Een duidelijk verschil. Ook m’n gemiddelde snelheid ligt met de Quest hoger. Uiteraard is de Versatile op sommige plekken ook wel sneller, met name kortere stukken met veel krappe bochtjes waar je met de Quest noodgedwongen moet steken. Maar in z’n totaal is de Quest sneller.
Rendement
Het feit dat de Quest sneller is, betekent ook dat het rendement een stuk hoger is. Maar ik bedoel dan meer de aandrijving. De Versatile is uitgerust met de luxe Rohloffnaaf met 14 versnellingen. Ik begin alleen de indruk te krijgen dat de Rohloffnaaf met name in de winter toch een beduidend lager rendement heeft dan een fiets met derailleur. Ik heb dit gemerkt toen ik op een dag met temperaturen onder 0 m’n fiets een keer binnen op het werk gestald had. De fiets was gedurende de dag mooi op temperatuur gekomen en reed daarna de eerste paar honderd meter als een zonnetje om daarna ineens in te kakken. Iemand merkte op dat dat mogelijk kan komen door de olie die bij een bepaalde temperatuur van dun ineens naar vrij dik kan worden; de viscositeit neemt bij een bepaalde temperatuur dus ineens sterk toe voor zover ik begrepen heb. Dat klopt wel helemaal met het plaatje wat ik erbij heb.
Maar de Quest is dus op dat vlak qua aandrijving dus echt beter en daarmee ook eigenlijk alle fietsen met derailleur (mits goed onderhouden)
Zitting
Dat was even wennen, weer terug op een harde plaat met kussen erop. De spanzitting van de Versatile had ik graag in m’n Quest gemonteerd maar dat lukt niet zonder dan de zitting definitief te monteren waarbij hij niet omhoog geklapt kan worden. Dat is voor mij geen optie dus geen Versatile spanzitting in de Quest.
Daarbij komt dat ik een lang bovenlichaam heb. De zitting van de Quest staat daarom maximaal omlaag aan de achterkant en maximaal omhoog aan de voorkant. Toch rust de stoel nog op de bodem. Bij de Versatile had ik onder de zitting nog enkele centimeters ruimte vrij. Dat scheelt weer wat contacttrillingen.
Zowel ventilatie als comfort van de spanzitting van de Versatile vind ik beter en aangenamer. Hier dus een pluspunt voor de Versatile.
Stuuruitslag
Dit was in het begin wennen. In de jaren dat ik nog geen Quest reed, zag ik andere Questrijders altijd de bocht vrij ruim nemen, terwijl de Versatile bij wijze van spreken ‘haaks’ om de bocht kon. Nu ik zelf Quest rijd, heb ik toch de indruk dat sommige rijders misschien wat overdreven ver naar links sturen voordat ze een bocht in gaan. Dat kan volgens mij minder. Tja, tenzij ze dikke banden gemonteerd hebben om de voorwielen. Ik doe het met de niet al te brede Kojaks.
Ik was bang dat ik toch met enige regelmaat problemen zou krijgen met de beperkte stuuruitslag. De draaicirkel van de Quest is bijna 2x zo groot als die van de Versatile. Maar ik moet bekennen, het valt me uiteindelijk reuze mee. Wel blijft m’n punt staan dat de Quest op m’n oude woon-werk-route tegen problemen aan zou lopen bij een bepaalde bocht. Later is die bewuste bocht wat aangepast waardoor een Quest die nu ook kan nemen, al moet de fiets wel eerst helemaal links van de weg gaan rijden om de bocht naar rechts te kunnen maken.
Maar in de andere richting was het voor een Quest onmogelijk om de bocht terug te maken. Dat punt staat nog steeds. Hoewel ook hier geknutseld is aan de weg waardoor het zelfs met de Versatile nog strak sturen is om net de bocht te kunnen maken waarbij ook nog eens de regels overtreden worden omdat je dan bij verkeerslichten aan de linker kant van het fietspad uitkomt en niet de mogelijkheid hebt om naar rechts te gaan.
Maar op een andere plek van m’n oude route zijn werkzaamheden geweest waardoor ik de oude route niet meer rijd. De nieuwe route is volledig Quest-proof.
Stabiliteit
De wielen staan een stuk dichter bij elkaar dan bij de Versatile. Wat betreft de stabiliteit heb ik niet echt de indruk dat de fietsen elkaar veel ontlopen. Beide fietsen kan ik met gemak op 2 wielen zetten in de bocht. Beide fietsen laten zich ook dan nog goed bedienen. Het lagere zwaartepunt van de Quest heft de kleinere spoorbreedte weer een beetje op.
Wind
De Quest is dan wel beter gestroomlijnd, en dat is tijdens het rijden al te merken aan de snelheid, maar het totaaloppervlak van de zijkant is wel een fors stuk groter dan bij de Versatile en dat is te voelen met wind van opzij. Dat in combinatie met het iets lagere gewicht maakt dat de Quest wel wat zijwindgevoeliger is heb ik het idee.
Regen
Als ik uitga van de Versatile zoals ik hem gekregen had, is de Quest duidelijk beter. Ik ben een keer drijfnat geregend met een stortbui. De oorzaak was de rits in het afdichtzeiltje van de Versatile. Tegenwoordig zit er nog een flapje over de rits maar toch denk ik niet dat dat voldoende is om de Versatile hier te laten winnen van de Quest. Ik heb de Versatile toen voorzien van een op maat gemaakt Questdekje. Sindsdien was het met regenbestendigheid gelijk aan de Quest.
Maar niet alleen tijdens het rijden heb je te maken met regen. Ook met in- en uitstappen. De Versatile heeft natuurlijk z’n openslaande klep waardoor een veel grotere opening ontstaat waar veel meer regen naarbinnen kan vallen. Maar omdat de opening groter is en je een dekje en/of dakje op de openslaande klep kan monteren, is de tijd dat de fiets open staat een stuk korter dan bij de Quest. Daarmee kom ik eigenlijk bij een volgend punt aan, instapgemak. Zie elders in dit bericht. Maar op dit vlak met regen is voor mij de Versatile de onbetwiste winnaar waarbij ik wel erbij moet zeggen dat dat ook alleen maar geldt voor een Versatile met minimaal het Questdekje en als het even kan ook het dakje erbij.
Instapgemak
Tja, dat is met de Versatile in redelijk veel gevallen beter. In geval van regen is het bij de Versatile: klep opentrekken, instappen, klep dicht en wegrijden. Met de Quest is het eerst dakje omhoog klappen, klittenbandjes van het dekje lostrekken, zorgen dat je dekje niet wegwaait, instappen (hogere instap dus iets minder comfortabel dan bij de Versatile). Eenmaal in de fiets is het een kwestie van dakje terugklappen en vasthaken, weer het dekje vastmaken, dat betekent bij mij 7 klittenbandjes, en dan pas rijden. Dat zijn heel wat meer handelingen die toch wel wat tijd kosten.
Bij droog weer maken ze elkaar niet zo gek veel. Bij de Quest is het voor mij het dakje openklappen, instappen (hogere instap blijft gelden als iets lastiger), dakje omlaag en vasthaken. Bij de Versatile zijn dat evenveel handelingen.
Maar instapgemak: de Versatile is wat mij betreft de onbetwiste winnaar.
Sneeuw
Sneeuw heb ik met de Quest ruimschoots kunnen testen. Met de Versatile heb ik in 4 jaar volgens mij minder sneeuw gehad dan met de Quest alleen al deze winter.
In dit geval is het niet alleen de fiets die invloed heeft op het rijgedrag maar ook de banden. Maar het grotere 26” achterwiel van de Quest maakt het rollen toch wat gemakkelijker. Bij de Versatile heb ik als breedste banden van 40mm gehad. Met de Quest ben ik gegaan tot 50mm om het achterwiel. Dit kan ook uitmaken bij de grip in de sneeuw. Wat betreft sturen heb ik de indruk dat smallere voorbanden (Kojaks in mijn geval) beter werken dan iets bredere banden zoals de Marathon Racers die ik onder de Versatile had zitten.
Goed, hier een klein twijfelachtig pluspuntje voor de Quest vanwege het 26” achterwiel.
Heuvels en verzet
De Quest is lichter, de aandrijving lijkt toch wat lichter te zijn dan die van de Versatile. Dat merk ik met name aan het verzet.
Bij de Versatile had ik een verzet waarbij ik in de laagste versnelling met één keer rondtrappen zo’n 1,6 meter vooruit kwam en in de hoogste versnelling 8,6 meter. Ik gebruikte ook de lichtste versnellingen bij het optrekken. Heuvelop (woonwerkroute) had ik vaak toch zeker wel 3 versnellingen over aan de onderkant. Als ik in z’n 4 reed, kwam ik 2,4 meter vooruit met elke omwenteling van de trappers.
Bij de Quest heb ik een verzet met als laagste 1,8 meter vooruit komen bij één omwenteling van de trappers. Dat is dus zwaarder dan de Versatile. Als hoogste 9,8 meter. Terwijl ik bij de Versatile zelden in z’n 14e versnelling reed, doe ik dat met de Quest in de zomer toch wel een paar keer als ik een gevalletje BIS (brommer inhaal syndroom) heb. De versnelling waarmee ik normaal gesproken wegrijd is die met 2,6 meter per omwenteling. Heuvelop rijd ik doorgaans op het middelste voorblad en achter niet in de lichtste versnelling. Dus met de Quest rijd ik meestal in een zwaarder verzet de heuvel op dan ik met de Versatile deed. Mijn kadans is nog nagenoeg gelijk waardoor ik dus eigenlijk wel kan zeggen dat de Quest een betere klimmer is. Niet helemaal vreemd omdat de fiets lichter is en omdat ik de indruk heb dat de aandrijving ook nog eens wat efficiënter is.
Hier is de Quest dus duidelijk de betere wat mij betreft. Zo sterk zelfs dat ik bij vervanging van de achtercassette een zwaardere ga monteren (11-28 in plaats van 11-34) zodra dat nodig is.
Bagage
Toen ik voor het eerst ging kijken naar een nieuwe velomobiel, was de keuze tussen de 20” Quest en de Versatile. Op dat moment was de Quest qua bagageruimte de winnaar. Nu met de 26” Quest is de ruimte minder geworden.
Maar goed, de Versatile is qua bagage een stuk comfortabeler. Het enorme instapgat maakt alles veel toegankelijker. Bovendien is de ruimte boven de achterwielkast veel beter te benaderen bij de Versatile. De ruimte links van het achterwiel (bij beide fietsen de grootste ruimte) is bij de Versatile een tikkeltje breder waardoor daar iets dikkere tassen weggedrukt kunnen worden. Toch valt het me uiteindelijk mee met de Quest want mijn fototas past er toch nog net in.
Bij de Quest vind ik aan de bagageruimte toch wel het grootste mankement dat veel onderdelen toch ín de fiets zitten. Ketting, derilleur en veerpoot zitten allemaal in de fiets. Goed, de eerste twee hebben dan wel afdekkappen over zich heen maar bij een beetje verkeerd inpakken van bagage en je hebt kans dat één en ander gaat aanlopen. Bovendien heb ik al enorm vaak m’n reservejas onder het vet gehad van de ketting. Het kettingvet wat op de één of andere manier toch z’n weg naar de bagageruimte had weten te vinden beschouw ik toch als een probleempunt. Verder is de aanwezigheid van de veerpoot ook soms een kleine bron van smerigheid.
Bij de Versatile heb je deze problemen niet. De ketting is echt voor de volle 100% weggwerkt. De veerpoot wel zichtbaar maar alleen de vulopening voor vet. Deze kan je na vullen gewoon schoonmaken en je hebt ook daar geen bron van smerigheid.
Meenemen van een tijdelijke reserveband zoals een MTB-band voor in de winter, gaat in de Versatile vrij gemakkelijk. Je legt hem gewoon onder je stoel neer en je hebt nergens last van. Bij de Quest zal hij toch in de staart moeten aan de linker kant, daar waar ook m’n bagage voor het werk moet. Ik vind dat niks dus laat ik die band thuis. Ook hier is de Versatile voor mij wat praktischer.
Verder heeft de Versatile een stevigere wielkast waardoor je de fiets gewoon lomp vol kan proppen zonder bang te zijn voor een aanlopend achterwiel. En zware bagage is voor de Versatile ook een minder groot probleem. De Quest is gemaakt van het kwetsbaardere glasvezel (en mogelijk nog wat) terwijl de Versatile gemaakt is van het robuuste Twintex. Bij de Versatile was ik veel minder bang voor zwaardere voorwerpen met eventueel scherpe hoeken. Met de Quest denk ik wel 3x na hoe ik het voorwerp plaats om te voorkomen dat er een gat in de body gestoten wordt.
Tot slot nog de ruimte onder de zitting. Die is bij de Versatile in mijn geval ruimer. Dat komt door m’n korte benen waarbij de stoel dus ver naar voren geplaatst kan worden. Dit levert achter de stoel een forse ruimte op in dat geval. Doordat je door de spanzitting heen kan kijken, kan je erg veel bagage onder de zitting plaatsen en probleemloos zien waar de zitting eventueel op de bagage rust zodat je de bagage anders kan plaatsen om de zitting vrij omlaag te kunnen klappen zonder dat deze op de bagage rust.
Wat betreft de bagageruimte is de Versatile voor mij de onbetwiste winnaar. Ik kan me voorstellen dat een deel van de punten bij mensen met langere benen gewoonweg niet gelden. Maar als het gaat om robuustheid en het aanlopen van wiel en ketting, daar blijven de argumenten gewoon staan.
Ketting
Tja, de ketting. De Quest heeft tegenwoordig één lange ketting die van voor naar achteren loopt. De Versatile heeft een tussenas (Rohloffnaaf) en daardoor twee kettingen.
Om Johan Cruijff na te praten: Elk nadeel hep z’n voordeel. Dat geldt ook voor de Quest en de Versatile. Bij de Versatile zijn de kettingen volledig weggewerkt. Dit heeft als enorm voordeel dat ook in de fiets nergens een stukje ketting zichtbaar is. Met je nette kleren in de Versatile gaan zitten is dan ook geen probleem. Ik heb nooit kettingvet aan m’n broek (of bagage) gehad met de Versatile. Ik heb ook nooit m’n broekspijpen om m’n enkels te hoeven binden om te voorkomen dat ze smerig werden. En om dan bij het nadeel te komen: om bij de ketting te komen moet de fiets op z’n kant en moet voor de voorste ketting een enorme vracht aan bouten losgeschroefd worden. Om bij de achterste ketting te komen moet de achterbrug open wat ook een enorme klus is door een fors aantal schroefjes.
Dat is bij de Quest wel anders. Wil je bij de ketting? Stoel omhoog, stuk afscherming lostrekken van het klittenband en daar is de ketting. Derailleur bereiken? 3 schroefjes aan de buitenkant van de body losdraaien en je kan er bij. Maar dan zitten we dus ook bij een nadeel. Daar waar ik van de ketting in de Versatile nooit last heb gehad qua vuiligheid, heb ik dat met de Quest dus wel. Bagage die vies geworden is en ook m’n broekspijpen zijn niet vrij van vettigheid gebleven. Ik ben dus weer terug bij de klemmetjes en bandjes om de rechter broekspijp om m’n been te klemmen zodat de pijp (bijna) niet vies kan worden van de ketting.
Maar welke fiets is hier nou de winnaar? Ik ga hier ondanks het enorme sleutelwerk om bij de ketting te komen, toch voor de Versatile. Als je dan toch aan het sleutelen gaat, maken die schroeven ook weinig uit. Met een accuboormachine is het toch vrij vlot gepiept. Bij de derailleur hoef je niet te komen want die zit er niet op. Afstellen van de Rohloffnaaf is niet nodig. Ik was (en ben nog altijd) knutselziek waardoor ik m’n Versatile vaak opengeschroefd heb maar nodig was dat lang niet altijd. Omdat het eigenlijk lang niet altijd nodig is maar je wel bij elk ritje gemak hebt van de weggewerkte ketting (en dus geen smerige broekpijpen krijgt), is de Versatile ook hier weer de winnaar voor mij.
Schakelgemak
Daar kan ik heel kort in zijn. Het schakelen met derailleur gaat gewoon goed. Maar zo heel af en toe vergeet ik toch terug te schakelen of gebeurt er iets waardoor ik geen tijd meer heb om te schakelen. Tja, dan is stilstaand kunnen schakelen toch wel een groot voordeel. Pluspuntje voor de Versatile met z’n Rohloffnaaf. Daarbij komt dat een derailleur soms toch niet helemaal goed schakelt omdat hij niet goed is afgesteld. Dat probleem bestaat in wezen niet bij de Rohloffnaaf. Dus ook daar een plusje voor de Versatile die daarmee voor mij wederom de winnaar is.
Hoogte
Wat boeit de hoogte van een fiets nou? Niet zo gek veel. Qua zicht in het verkeer zit je met de Versatile wel een paar centimeter hoger maar niet dermate veel dat ik dat een goed punt vind om mee te rekenen. De láágte van de fiets kan soms wel uitmaken. Goed het hoort niet maar ik dender dagelijks onder een slagboom door waardoor ik 2 slingers in een smal fietspad niet hoef te nemen. Zeker met sneeuw is dat wel fijn omdat er niet goed geveegd wordt op dat stukje fietspad en er dus een smal paadje ligt waar fietsers langzaam doorheen bewegen. Ik hoef niet te wachten op die fietsers omdat ik met m’n Quest gewoon onder de slagboom door kan en dus de fietsers zo kan inhalen. Dat kon met de Versatile met dakje erop net niet. Niet een heel groot punt maar zo heel af en toe toch wel gemakkelijk. Puntje voor de Quest dus.
Kwetsbaarheid body
Als je het bovenstaande verhaal hebt gelezen en het tot hier hebt weten vol te houden, dan weet je al wel wat ik hier ga schrijven denk ik.
De robuuste Twintex body van de Versatile is hier uiteraard toch echt de winnaar. Welliswaar wat zwaarder maar elke velomobiel die ik zal bezitten zal zeker niet de lichtste zijn dus dat beetje gewicht extra ga ik niet over zeuren. De robuustheid van het materiaal is echt goed. Daarbij is de Twintex onderbak van de Versatile ongespoten (levert direct een mooie two-tone fiets op) wat hem direct minder krasgevoelig maakt. De Versatile heeft absoluut wel eens dingen geraakt zoals trappers en paaltjes zonder dat het schade heeft achtergelaten op de onderbak. Dit in tegenstelling tot m’n Quest die al binnen een week z’n eerste kras aan de onderkant opliep door een onverlaat die met brommer of fiets een guts tot op het glasvezel heeft weten te produceren. De Versatile had daar helemaal geen probleem van gemaakt.
Winnaar? Versatile.
Opening in de bodem
Ik heb het over de voetgaten. Jaren geleden heb ik wat indrukken opgeschreven over beide fietsen zonder echt ervaring te hebben gehad. Het viel me tijdens een testritje in beide fietsen op dat de voetgaten van de Quest toch een stuk smaller zijn. Dat leek me toen een probleem. Maar dat is niet het geval gebleken in het afgelopen jaar.
Kortom: geen winnaar of verliezer wat mij betreft. Hoewel de voetgaten van de Quest smaller zijn, voor mij is het verder geen belemmering.
Bereikbaarheid banden (banden wisselen/knutselen)
Hier was ik een paar jaar geleden, bij het schrijven van het vorige lange stuk met vergelijk tussen Quest en Versatile, bang voor de dichte wielkasten van de Quest. Een jaar of wat later mocht ik een keer een band vervangen van een Questrijder. Toen merkte ik al op dat die gesloten wielkast wat dat betreft helemaal niet zo’n probleem is.
Bij spaakbreuk is zo’n gesloten wielkast niet altijd even praktisch. Ik heb veel spaakbreuk zoals een vaste lezer van mijn weblog(s) wel zal weten maar gelukkig kan ik juist die spaken gewoon vervangen terwijl het wiel gemonteerd blijft in de Quest.
Mocht ik ooit andere spaken moeten vervangen of grondiger onderhoud willen plegen aan de remmen dan zal het toch wel wat lastiger worden omdat dan de hele veerpoot gedemonteerd moet worden.
Grotendeels maakt het hier dus niet echt uit welke fiets je hebt, Versatile of Quest. Maar in sommige gevallen is het probleemloos kunnen verwijderen van het wiel en daarna goed bij de remmen kunnen komen toch wel gemakkelijker. Hier dus een kleine winst voor de Versatile.
Cyclonekoppeling
Jaren geleden kon je een cyclonekoppeling op de Quest krijgen maar dan ook echt OP de Quest. Dat wil zeggen: de kogel werd bovenop de smurfenmuts gemonteerd. Dat betekende twee dingen. De fiets werd hoger en de kar drukte daarmee op een niet zo gunstig punt tegen de fiets in bochten. Gelukkig wordt de koppeling tegenwoordig naast het achterwiel tegen de body gemonteerd. Hier was de Versatile in het voordeel maar dat voordeel is weggevallen omdat de Quest nu op een vergelijkbare plek de koppeling heeft zitten.
Wel heeft de Versatile nog één pluspuntje. Je kan een noodkoppeling om de veerpoot leggen, mocht de echte koppeling losraken/breken. Bij de Quest is daar verder geen enkel stukje houvast voor. Tja, je kan de losbreeklus van Radical Design nemen. Ik heb ze in gebruik gehad maar ik vind het regelrechte ondingen (dat is dan ook het enige wat ik ondingen vind van alle dingen die bij Radical Design vandaan komen want de mensen daar leveren prachtige producten op!).
Hier dus een kleine plus voor de Versatile.
Standaard elektronica
Tja, de Versatile wordt wat uitgebreider uitgerust dan de Quest. Maar dan hebben we het eigenlijk alleen over de richtingaanwijzers. Hier ontlopen de twee fietsen elkaar nagenoeg niet. Geen winnaar wat mij betreft.
Tilbeugel achterkant en parkeerrem
HET ding wat uiteindelijk de doorslag gegeven heeft bij de keuze tussen Quest en Versatile een paar jaar geleden. De tilbeugel van de Versatile is echt enorm praktisch. Je kan de fiets zo aan de hand in de garage zetten of even keren.
De Quest heeft geen tilbeugel. Uiteraard kan die er wel op. Je vraagt Velomobiel.nl vriendelijk of ze de staart wat willen verstevigen zodat je er zelf een keukenkasthandgreepje o.i.d. aan kan monteren. Geen probleem verder.
Maar toch is de Versatile hier de winnaar. Waarom? Niet zozeer omdat de tilbeugel er standaard aan zit want zelf zo’n ding monteren op de Quest stelt maar weinig voor. Nee, het verschil zit hem puur in de bijbehorende functionaliteit van de Versatile: de parkeerrem.
Als de Versatile op de parkeerrem staat, kan je de fiets aan de tilbeugel optillen en vervolgens verplaatsen. Zet de fiets weer neer en hij rolt niet weg. De Quest doet dat wel omdat die de parkeerrem op de voorwielen heeft. Wil je de Quest verplaatsen, dan zal je dus eerst de parkeerrem eraf moeten halen, dan naar de staart lopen (en soms intussen de fiets wel vasthouden om te voorkomen dat hij wegrolt door wind of helling), dan de fiets verplaatsen en vervolgens omgekeerd de fiets weer op de rem zetten. Het zijn niet veel handelingen maar ze zijn er wel. Pluspuntje voor de Versatile dus.
Uiterlijk
Over smaak valt niet te twisten. Van alle velomobielen tot dusver vind ik de Versatile de onbetwiste winnaar qua uiterlijk. De two-tone, de stoere brommerachtige lampjes, het geeft de fiets een stoere snoet. Dit in tegenstelling tot de ‘vormloze’ Quest. In het begin vond ik het ding zelfs spuuglelijk (sorry Allert). Dat is in de loop van de jaren (zeker in de tijd dat ik Paulus heb helpen klussen aan zijn Questen) wel wat veranderd maar toch vind ik een kale Quest zo…. Kaal… Vandaar (en om andere redenen) dat ik mijn Quest toch optisch wat meer vorm heb gegeven.
Wel moet even opgemerkt worden dat alles z’n prijs heeft. In dit geval is het vrij ‘kale’ uiterlijk van de Quest een direct gevolg van die geweldige stroomlijn die het ding heeft.
Maar uiterlijk? De Versatile wint het.
Temperatuur
Tja, wat moet ik hier over zeggen.
Bij warm weer heeft de Versatile wel die kleinere opening aan de bovenkant waardoor je een warme fiets zou verwachten. Maar de Versatile heeft de onbedoelde mogelijkheid om de zijflappen naar buiten te zetten zodat je in de fiets een heerlijke luchtstroom krijgt. Combineer dat met een dakje en je hebt ook geen direct zonlicht op je lichaam. Daarmee kan je de Versatile toch nog betrekkelijk ‘koel’ houden in de zomer.
De Quest heeft een grotere opening. Toch krijg je weinig rijwind in de fiets. De rijwind is voelbaar tot ongeveer borsthoogte. De grotere opening laat meer direct zonlicht toe, tja of je moet het dekje monteren maar bij warm weer is dat toch echt te warm. De Quest rijd ik zomers dan ook zonder dakje (uitgezonderd in regenachtige periodes).
Bij kou gaat het tegenwoordig anders bij mij. Omdat het instapgemak van de Quest wat minder is door ondermeer het dekje, rijd ik zoveel mogelijk zonder dekje. Deze zit opgeborgen onder de neus. Maar met deze kou betekent dat wel wat meer kleding dragen. Hoewel, omdat de wind alleen tot op de borst komt, valt het ook wel mee.
Het is voor mij lastig om hier een winnaar aan te wijzen. Ik gebruik de fietsen wat dit betreft toch wel een beetje anders maar beide fietsen zijn gewoon fijn maar dan op hun eigen manier.
Steun voor schouders/armen in bochten
Bij de overstap van Alleweder naar Versatile was het even wennen. Bij de Alleweder steunde ik met m’n ellebogen tegen de body aan in bochten. Bij de Versatile kon dat niet meer. Dat leek voor mij een probleem totdat ik erachter kwam dat ik ook met m’n arm achter de zitting kon haken en zo mezelf schrap kon zetten in de fiets.
Bij de Quest is dat laatste weer niet meer mogelijk. Maar om je schrap te zetten, zitten er een paar schuimblok steunen bij de schouders. Dit werkt net zo goed.
Hier wat mij betreft weinig verschil tussen Quest en Versatile maar toch een kleine winst voor de Quest omdat je bij de Versatile actief bezig moet zijn om je schrap te zetten, bij de Quest zit je automatisch al netjes klem.
Lopen met de fiets
De Quest is lager, de Quest heeft het stuur in het midden van de fiets. Dit maakt dat het lopen met de Quest niet echt handig gaat. Met de Versatile is dat net even anders. De twee stuurknuppels zitten aan de zijkanten van de fiets waardoor je gemakkelijk bij het stuur kan als de klep opengeklapt is. Dit maakt dat de Versatile ook lopend aan de hand goed te sturen is. Wel een nadeel is dat je met die enorme opengeslagen klep wel een forse dode hoek schuinvoor hebt.
Hier een minieme winst voor de Versatile.
Vervoer kinderen in en naast de fiets
Met de Versatile heb ik de kinderen op schoot vervoerd. Dit ging met de oudste vrij goed toen ze 2 jaar en jonger was. Zelfs met dichtgeslagen klep rijden was gewoon mogelijk. M’n dochtertje lag dan gewoon met het hoofd op m’n borst en kon ik dus gewoon over haar heen kijken. De jongste vindt het niet zo prettig om met dichte klep te rijden. Dus moet de klep open blijven. Geen punt verder alleen moet je niet te hard willen rijden omdat de klep anders dichtwaait door de rijwind.
Met de Quest gaat het iets gemakkelijker. De grotere opening maakt dat ik m’n dochter zelfs tot 5 jaar nog goed op schoot kon nemen in de fiets. Omdat de opening groter is, kon ze gewoon over de ene rand hangen waardoor ik gewoon recht vooruit kon kijken tijdens het fietsen en dat op volle snelheid. Zo heb ik m’n dochter een keer mee gehad naar het werk. Een retourtje van 2x 12,5 kilometer wat ik gewoon op normale snelheid kon rijden.
Met de kar achter de fiets de kinderen vervoeren is geen verschil tussen Quest en Versatile.
Met kind naast de fiets is er wel weer een verschil. Omdat de Versatile een veel lagere instap heeft, geeft het volledige ruimte aan je armen om zijdelings te bewegen als de klep open is. Zo heb ik de oudste vaak naast me gehad tijdens het fietsen en kon ik haar probleemloos duwen of (toen de zijwieltjes er nog aan zaten) zelfs het stuur van haar ‘overnemen’ om zo haar tegen stoepjes op te helpen (zo’n kind gaat anders diagonaal een opritje op en gaat dan geheid onderuit omdat de zijwieltjes niet toestaan dat de fiets dan rechtop blijft). Met de Quest gaat dat toch een stuk lastiger.
Wel blijft natuurlijk staan dat het zicht vooruit niet optimaal te noemen is als je met opengeslagen klep rijdt. Je moet dan scheef uit de fiets hangen om langs de klep heen te kijken.
Hier dus geen winnaar. Kind in de fiets en de Quest is de beste, zodra het gaat om fietsen naast het kind, dan is de Versatile handiger. De rijwind is geen probleem omdat m’n oudste zodanig langzaam rijdt dat de zijwind geen probleem is voor de opengeslagen klep, die blijft gewoon overeind staan (harde tegenwind uitgezonder)
Rijplezier
Weet je, of ik nou een Quest, Versatile of Alleweder of welke velomobiel dan ook heb, het rijden in een velomobiel is gewoon één brok genot. De Quest is dan wat sneller maar de Versatile trekt uit zichzelf vaak meer positieve opmerkingen vanwege het stoerdere uiterlijk. Rijplezier? Gewoon beiden een dikke 10.
En nu. De winnaar? Ik blijf bij wat ik jaren geleden gezegd heb. Voor mij is geen van beiden de beste velomobiel. Beide fietsen hebben hun voordelen en nadelen. Beide fietsen hebben erg interessante dingen. Voor mij zou de ideale fiets zijn een kruising tussen deze twee. Helaas zal je altijd een compromis moeten maken.
Ik heb mij Versatile niet meer maar ik had hem nog altijd graag gehouden. Wil k de Quest kwijt? Nee, wat wil ik ook niet. Helaas laten geld en ruimte niet toe dat ik beide fietsen bezit.
Als ik beide fietsen in één woord zou moeten omschrijven dan zou dat zijn:
Versatile: Comfort
Quest: Snelheid
Voor mij zijn zowel Quest als Versatile gewoon toppers. Laat ik het daar op houden.
Al met al is het een enorm verhaal geworden. Ik heb dit bericht eerst in Word geschreven. Ik ben nu aan het begin van pagina 12. Ik hoop dat het verhaal niet te vermoeiend is voor de lezer. En mocht dat wel zo zijn, dan zal de afhaker niet meer bij deze verontschuldiging aankomen.
Sorry voor het lange verhaal maar ik hoop dat iemand er iets aan heeft.
Quemo is één jaar.
7145 kilometer op de teller.
Zoals beloofd, een vergelijk tussen Quest en Versatile zoals ik het beleef. Als je aan het lezen slaat (waarschuwing: het is een éééénorm bericht geworden), houd in gedachten dat alles subjectief is. Veel leeslplezier toegewenst.
Snelheid
Tja, wat valt daar anders over te zeggen dan dat de Quest een stuk sneller is. Op lange rechte stukken van m’n woon-werk-route reed ik met de Versatile in de zomer doorgaans zo’n 32 tot 35 km/h. Met de Quest is dat veelal 38 tot 42 km/h. Een duidelijk verschil. Ook m’n gemiddelde snelheid ligt met de Quest hoger. Uiteraard is de Versatile op sommige plekken ook wel sneller, met name kortere stukken met veel krappe bochtjes waar je met de Quest noodgedwongen moet steken. Maar in z’n totaal is de Quest sneller.
Rendement
Het feit dat de Quest sneller is, betekent ook dat het rendement een stuk hoger is. Maar ik bedoel dan meer de aandrijving. De Versatile is uitgerust met de luxe Rohloffnaaf met 14 versnellingen. Ik begin alleen de indruk te krijgen dat de Rohloffnaaf met name in de winter toch een beduidend lager rendement heeft dan een fiets met derailleur. Ik heb dit gemerkt toen ik op een dag met temperaturen onder 0 m’n fiets een keer binnen op het werk gestald had. De fiets was gedurende de dag mooi op temperatuur gekomen en reed daarna de eerste paar honderd meter als een zonnetje om daarna ineens in te kakken. Iemand merkte op dat dat mogelijk kan komen door de olie die bij een bepaalde temperatuur van dun ineens naar vrij dik kan worden; de viscositeit neemt bij een bepaalde temperatuur dus ineens sterk toe voor zover ik begrepen heb. Dat klopt wel helemaal met het plaatje wat ik erbij heb.
Maar de Quest is dus op dat vlak qua aandrijving dus echt beter en daarmee ook eigenlijk alle fietsen met derailleur (mits goed onderhouden)
Zitting
Dat was even wennen, weer terug op een harde plaat met kussen erop. De spanzitting van de Versatile had ik graag in m’n Quest gemonteerd maar dat lukt niet zonder dan de zitting definitief te monteren waarbij hij niet omhoog geklapt kan worden. Dat is voor mij geen optie dus geen Versatile spanzitting in de Quest.
Daarbij komt dat ik een lang bovenlichaam heb. De zitting van de Quest staat daarom maximaal omlaag aan de achterkant en maximaal omhoog aan de voorkant. Toch rust de stoel nog op de bodem. Bij de Versatile had ik onder de zitting nog enkele centimeters ruimte vrij. Dat scheelt weer wat contacttrillingen.
Zowel ventilatie als comfort van de spanzitting van de Versatile vind ik beter en aangenamer. Hier dus een pluspunt voor de Versatile.
Stuuruitslag
Dit was in het begin wennen. In de jaren dat ik nog geen Quest reed, zag ik andere Questrijders altijd de bocht vrij ruim nemen, terwijl de Versatile bij wijze van spreken ‘haaks’ om de bocht kon. Nu ik zelf Quest rijd, heb ik toch de indruk dat sommige rijders misschien wat overdreven ver naar links sturen voordat ze een bocht in gaan. Dat kan volgens mij minder. Tja, tenzij ze dikke banden gemonteerd hebben om de voorwielen. Ik doe het met de niet al te brede Kojaks.
Ik was bang dat ik toch met enige regelmaat problemen zou krijgen met de beperkte stuuruitslag. De draaicirkel van de Quest is bijna 2x zo groot als die van de Versatile. Maar ik moet bekennen, het valt me uiteindelijk reuze mee. Wel blijft m’n punt staan dat de Quest op m’n oude woon-werk-route tegen problemen aan zou lopen bij een bepaalde bocht. Later is die bewuste bocht wat aangepast waardoor een Quest die nu ook kan nemen, al moet de fiets wel eerst helemaal links van de weg gaan rijden om de bocht naar rechts te kunnen maken.
Maar in de andere richting was het voor een Quest onmogelijk om de bocht terug te maken. Dat punt staat nog steeds. Hoewel ook hier geknutseld is aan de weg waardoor het zelfs met de Versatile nog strak sturen is om net de bocht te kunnen maken waarbij ook nog eens de regels overtreden worden omdat je dan bij verkeerslichten aan de linker kant van het fietspad uitkomt en niet de mogelijkheid hebt om naar rechts te gaan.
Maar op een andere plek van m’n oude route zijn werkzaamheden geweest waardoor ik de oude route niet meer rijd. De nieuwe route is volledig Quest-proof.
Stabiliteit
De wielen staan een stuk dichter bij elkaar dan bij de Versatile. Wat betreft de stabiliteit heb ik niet echt de indruk dat de fietsen elkaar veel ontlopen. Beide fietsen kan ik met gemak op 2 wielen zetten in de bocht. Beide fietsen laten zich ook dan nog goed bedienen. Het lagere zwaartepunt van de Quest heft de kleinere spoorbreedte weer een beetje op.
Wind
De Quest is dan wel beter gestroomlijnd, en dat is tijdens het rijden al te merken aan de snelheid, maar het totaaloppervlak van de zijkant is wel een fors stuk groter dan bij de Versatile en dat is te voelen met wind van opzij. Dat in combinatie met het iets lagere gewicht maakt dat de Quest wel wat zijwindgevoeliger is heb ik het idee.
Regen
Als ik uitga van de Versatile zoals ik hem gekregen had, is de Quest duidelijk beter. Ik ben een keer drijfnat geregend met een stortbui. De oorzaak was de rits in het afdichtzeiltje van de Versatile. Tegenwoordig zit er nog een flapje over de rits maar toch denk ik niet dat dat voldoende is om de Versatile hier te laten winnen van de Quest. Ik heb de Versatile toen voorzien van een op maat gemaakt Questdekje. Sindsdien was het met regenbestendigheid gelijk aan de Quest.
Maar niet alleen tijdens het rijden heb je te maken met regen. Ook met in- en uitstappen. De Versatile heeft natuurlijk z’n openslaande klep waardoor een veel grotere opening ontstaat waar veel meer regen naarbinnen kan vallen. Maar omdat de opening groter is en je een dekje en/of dakje op de openslaande klep kan monteren, is de tijd dat de fiets open staat een stuk korter dan bij de Quest. Daarmee kom ik eigenlijk bij een volgend punt aan, instapgemak. Zie elders in dit bericht. Maar op dit vlak met regen is voor mij de Versatile de onbetwiste winnaar waarbij ik wel erbij moet zeggen dat dat ook alleen maar geldt voor een Versatile met minimaal het Questdekje en als het even kan ook het dakje erbij.
Instapgemak
Tja, dat is met de Versatile in redelijk veel gevallen beter. In geval van regen is het bij de Versatile: klep opentrekken, instappen, klep dicht en wegrijden. Met de Quest is het eerst dakje omhoog klappen, klittenbandjes van het dekje lostrekken, zorgen dat je dekje niet wegwaait, instappen (hogere instap dus iets minder comfortabel dan bij de Versatile). Eenmaal in de fiets is het een kwestie van dakje terugklappen en vasthaken, weer het dekje vastmaken, dat betekent bij mij 7 klittenbandjes, en dan pas rijden. Dat zijn heel wat meer handelingen die toch wel wat tijd kosten.
Bij droog weer maken ze elkaar niet zo gek veel. Bij de Quest is het voor mij het dakje openklappen, instappen (hogere instap blijft gelden als iets lastiger), dakje omlaag en vasthaken. Bij de Versatile zijn dat evenveel handelingen.
Maar instapgemak: de Versatile is wat mij betreft de onbetwiste winnaar.
Sneeuw
Sneeuw heb ik met de Quest ruimschoots kunnen testen. Met de Versatile heb ik in 4 jaar volgens mij minder sneeuw gehad dan met de Quest alleen al deze winter.
In dit geval is het niet alleen de fiets die invloed heeft op het rijgedrag maar ook de banden. Maar het grotere 26” achterwiel van de Quest maakt het rollen toch wat gemakkelijker. Bij de Versatile heb ik als breedste banden van 40mm gehad. Met de Quest ben ik gegaan tot 50mm om het achterwiel. Dit kan ook uitmaken bij de grip in de sneeuw. Wat betreft sturen heb ik de indruk dat smallere voorbanden (Kojaks in mijn geval) beter werken dan iets bredere banden zoals de Marathon Racers die ik onder de Versatile had zitten.
Goed, hier een klein twijfelachtig pluspuntje voor de Quest vanwege het 26” achterwiel.
Heuvels en verzet
De Quest is lichter, de aandrijving lijkt toch wat lichter te zijn dan die van de Versatile. Dat merk ik met name aan het verzet.
Bij de Versatile had ik een verzet waarbij ik in de laagste versnelling met één keer rondtrappen zo’n 1,6 meter vooruit kwam en in de hoogste versnelling 8,6 meter. Ik gebruikte ook de lichtste versnellingen bij het optrekken. Heuvelop (woonwerkroute) had ik vaak toch zeker wel 3 versnellingen over aan de onderkant. Als ik in z’n 4 reed, kwam ik 2,4 meter vooruit met elke omwenteling van de trappers.
Bij de Quest heb ik een verzet met als laagste 1,8 meter vooruit komen bij één omwenteling van de trappers. Dat is dus zwaarder dan de Versatile. Als hoogste 9,8 meter. Terwijl ik bij de Versatile zelden in z’n 14e versnelling reed, doe ik dat met de Quest in de zomer toch wel een paar keer als ik een gevalletje BIS (brommer inhaal syndroom) heb. De versnelling waarmee ik normaal gesproken wegrijd is die met 2,6 meter per omwenteling. Heuvelop rijd ik doorgaans op het middelste voorblad en achter niet in de lichtste versnelling. Dus met de Quest rijd ik meestal in een zwaarder verzet de heuvel op dan ik met de Versatile deed. Mijn kadans is nog nagenoeg gelijk waardoor ik dus eigenlijk wel kan zeggen dat de Quest een betere klimmer is. Niet helemaal vreemd omdat de fiets lichter is en omdat ik de indruk heb dat de aandrijving ook nog eens wat efficiënter is.
Hier is de Quest dus duidelijk de betere wat mij betreft. Zo sterk zelfs dat ik bij vervanging van de achtercassette een zwaardere ga monteren (11-28 in plaats van 11-34) zodra dat nodig is.
Bagage
Toen ik voor het eerst ging kijken naar een nieuwe velomobiel, was de keuze tussen de 20” Quest en de Versatile. Op dat moment was de Quest qua bagageruimte de winnaar. Nu met de 26” Quest is de ruimte minder geworden.
Maar goed, de Versatile is qua bagage een stuk comfortabeler. Het enorme instapgat maakt alles veel toegankelijker. Bovendien is de ruimte boven de achterwielkast veel beter te benaderen bij de Versatile. De ruimte links van het achterwiel (bij beide fietsen de grootste ruimte) is bij de Versatile een tikkeltje breder waardoor daar iets dikkere tassen weggedrukt kunnen worden. Toch valt het me uiteindelijk mee met de Quest want mijn fototas past er toch nog net in.
Bij de Quest vind ik aan de bagageruimte toch wel het grootste mankement dat veel onderdelen toch ín de fiets zitten. Ketting, derilleur en veerpoot zitten allemaal in de fiets. Goed, de eerste twee hebben dan wel afdekkappen over zich heen maar bij een beetje verkeerd inpakken van bagage en je hebt kans dat één en ander gaat aanlopen. Bovendien heb ik al enorm vaak m’n reservejas onder het vet gehad van de ketting. Het kettingvet wat op de één of andere manier toch z’n weg naar de bagageruimte had weten te vinden beschouw ik toch als een probleempunt. Verder is de aanwezigheid van de veerpoot ook soms een kleine bron van smerigheid.
Bij de Versatile heb je deze problemen niet. De ketting is echt voor de volle 100% weggwerkt. De veerpoot wel zichtbaar maar alleen de vulopening voor vet. Deze kan je na vullen gewoon schoonmaken en je hebt ook daar geen bron van smerigheid.
Meenemen van een tijdelijke reserveband zoals een MTB-band voor in de winter, gaat in de Versatile vrij gemakkelijk. Je legt hem gewoon onder je stoel neer en je hebt nergens last van. Bij de Quest zal hij toch in de staart moeten aan de linker kant, daar waar ook m’n bagage voor het werk moet. Ik vind dat niks dus laat ik die band thuis. Ook hier is de Versatile voor mij wat praktischer.
Verder heeft de Versatile een stevigere wielkast waardoor je de fiets gewoon lomp vol kan proppen zonder bang te zijn voor een aanlopend achterwiel. En zware bagage is voor de Versatile ook een minder groot probleem. De Quest is gemaakt van het kwetsbaardere glasvezel (en mogelijk nog wat) terwijl de Versatile gemaakt is van het robuuste Twintex. Bij de Versatile was ik veel minder bang voor zwaardere voorwerpen met eventueel scherpe hoeken. Met de Quest denk ik wel 3x na hoe ik het voorwerp plaats om te voorkomen dat er een gat in de body gestoten wordt.
Tot slot nog de ruimte onder de zitting. Die is bij de Versatile in mijn geval ruimer. Dat komt door m’n korte benen waarbij de stoel dus ver naar voren geplaatst kan worden. Dit levert achter de stoel een forse ruimte op in dat geval. Doordat je door de spanzitting heen kan kijken, kan je erg veel bagage onder de zitting plaatsen en probleemloos zien waar de zitting eventueel op de bagage rust zodat je de bagage anders kan plaatsen om de zitting vrij omlaag te kunnen klappen zonder dat deze op de bagage rust.
Wat betreft de bagageruimte is de Versatile voor mij de onbetwiste winnaar. Ik kan me voorstellen dat een deel van de punten bij mensen met langere benen gewoonweg niet gelden. Maar als het gaat om robuustheid en het aanlopen van wiel en ketting, daar blijven de argumenten gewoon staan.
Ketting
Tja, de ketting. De Quest heeft tegenwoordig één lange ketting die van voor naar achteren loopt. De Versatile heeft een tussenas (Rohloffnaaf) en daardoor twee kettingen.
Om Johan Cruijff na te praten: Elk nadeel hep z’n voordeel. Dat geldt ook voor de Quest en de Versatile. Bij de Versatile zijn de kettingen volledig weggewerkt. Dit heeft als enorm voordeel dat ook in de fiets nergens een stukje ketting zichtbaar is. Met je nette kleren in de Versatile gaan zitten is dan ook geen probleem. Ik heb nooit kettingvet aan m’n broek (of bagage) gehad met de Versatile. Ik heb ook nooit m’n broekspijpen om m’n enkels te hoeven binden om te voorkomen dat ze smerig werden. En om dan bij het nadeel te komen: om bij de ketting te komen moet de fiets op z’n kant en moet voor de voorste ketting een enorme vracht aan bouten losgeschroefd worden. Om bij de achterste ketting te komen moet de achterbrug open wat ook een enorme klus is door een fors aantal schroefjes.
Dat is bij de Quest wel anders. Wil je bij de ketting? Stoel omhoog, stuk afscherming lostrekken van het klittenband en daar is de ketting. Derailleur bereiken? 3 schroefjes aan de buitenkant van de body losdraaien en je kan er bij. Maar dan zitten we dus ook bij een nadeel. Daar waar ik van de ketting in de Versatile nooit last heb gehad qua vuiligheid, heb ik dat met de Quest dus wel. Bagage die vies geworden is en ook m’n broekspijpen zijn niet vrij van vettigheid gebleven. Ik ben dus weer terug bij de klemmetjes en bandjes om de rechter broekspijp om m’n been te klemmen zodat de pijp (bijna) niet vies kan worden van de ketting.
Maar welke fiets is hier nou de winnaar? Ik ga hier ondanks het enorme sleutelwerk om bij de ketting te komen, toch voor de Versatile. Als je dan toch aan het sleutelen gaat, maken die schroeven ook weinig uit. Met een accuboormachine is het toch vrij vlot gepiept. Bij de derailleur hoef je niet te komen want die zit er niet op. Afstellen van de Rohloffnaaf is niet nodig. Ik was (en ben nog altijd) knutselziek waardoor ik m’n Versatile vaak opengeschroefd heb maar nodig was dat lang niet altijd. Omdat het eigenlijk lang niet altijd nodig is maar je wel bij elk ritje gemak hebt van de weggewerkte ketting (en dus geen smerige broekpijpen krijgt), is de Versatile ook hier weer de winnaar voor mij.
Schakelgemak
Daar kan ik heel kort in zijn. Het schakelen met derailleur gaat gewoon goed. Maar zo heel af en toe vergeet ik toch terug te schakelen of gebeurt er iets waardoor ik geen tijd meer heb om te schakelen. Tja, dan is stilstaand kunnen schakelen toch wel een groot voordeel. Pluspuntje voor de Versatile met z’n Rohloffnaaf. Daarbij komt dat een derailleur soms toch niet helemaal goed schakelt omdat hij niet goed is afgesteld. Dat probleem bestaat in wezen niet bij de Rohloffnaaf. Dus ook daar een plusje voor de Versatile die daarmee voor mij wederom de winnaar is.
Hoogte
Wat boeit de hoogte van een fiets nou? Niet zo gek veel. Qua zicht in het verkeer zit je met de Versatile wel een paar centimeter hoger maar niet dermate veel dat ik dat een goed punt vind om mee te rekenen. De láágte van de fiets kan soms wel uitmaken. Goed het hoort niet maar ik dender dagelijks onder een slagboom door waardoor ik 2 slingers in een smal fietspad niet hoef te nemen. Zeker met sneeuw is dat wel fijn omdat er niet goed geveegd wordt op dat stukje fietspad en er dus een smal paadje ligt waar fietsers langzaam doorheen bewegen. Ik hoef niet te wachten op die fietsers omdat ik met m’n Quest gewoon onder de slagboom door kan en dus de fietsers zo kan inhalen. Dat kon met de Versatile met dakje erop net niet. Niet een heel groot punt maar zo heel af en toe toch wel gemakkelijk. Puntje voor de Quest dus.
Kwetsbaarheid body
Als je het bovenstaande verhaal hebt gelezen en het tot hier hebt weten vol te houden, dan weet je al wel wat ik hier ga schrijven denk ik.
De robuuste Twintex body van de Versatile is hier uiteraard toch echt de winnaar. Welliswaar wat zwaarder maar elke velomobiel die ik zal bezitten zal zeker niet de lichtste zijn dus dat beetje gewicht extra ga ik niet over zeuren. De robuustheid van het materiaal is echt goed. Daarbij is de Twintex onderbak van de Versatile ongespoten (levert direct een mooie two-tone fiets op) wat hem direct minder krasgevoelig maakt. De Versatile heeft absoluut wel eens dingen geraakt zoals trappers en paaltjes zonder dat het schade heeft achtergelaten op de onderbak. Dit in tegenstelling tot m’n Quest die al binnen een week z’n eerste kras aan de onderkant opliep door een onverlaat die met brommer of fiets een guts tot op het glasvezel heeft weten te produceren. De Versatile had daar helemaal geen probleem van gemaakt.
Winnaar? Versatile.
Opening in de bodem
Ik heb het over de voetgaten. Jaren geleden heb ik wat indrukken opgeschreven over beide fietsen zonder echt ervaring te hebben gehad. Het viel me tijdens een testritje in beide fietsen op dat de voetgaten van de Quest toch een stuk smaller zijn. Dat leek me toen een probleem. Maar dat is niet het geval gebleken in het afgelopen jaar.
Kortom: geen winnaar of verliezer wat mij betreft. Hoewel de voetgaten van de Quest smaller zijn, voor mij is het verder geen belemmering.
Bereikbaarheid banden (banden wisselen/knutselen)
Hier was ik een paar jaar geleden, bij het schrijven van het vorige lange stuk met vergelijk tussen Quest en Versatile, bang voor de dichte wielkasten van de Quest. Een jaar of wat later mocht ik een keer een band vervangen van een Questrijder. Toen merkte ik al op dat die gesloten wielkast wat dat betreft helemaal niet zo’n probleem is.
Bij spaakbreuk is zo’n gesloten wielkast niet altijd even praktisch. Ik heb veel spaakbreuk zoals een vaste lezer van mijn weblog(s) wel zal weten maar gelukkig kan ik juist die spaken gewoon vervangen terwijl het wiel gemonteerd blijft in de Quest.
Mocht ik ooit andere spaken moeten vervangen of grondiger onderhoud willen plegen aan de remmen dan zal het toch wel wat lastiger worden omdat dan de hele veerpoot gedemonteerd moet worden.
Grotendeels maakt het hier dus niet echt uit welke fiets je hebt, Versatile of Quest. Maar in sommige gevallen is het probleemloos kunnen verwijderen van het wiel en daarna goed bij de remmen kunnen komen toch wel gemakkelijker. Hier dus een kleine winst voor de Versatile.
Cyclonekoppeling
Jaren geleden kon je een cyclonekoppeling op de Quest krijgen maar dan ook echt OP de Quest. Dat wil zeggen: de kogel werd bovenop de smurfenmuts gemonteerd. Dat betekende twee dingen. De fiets werd hoger en de kar drukte daarmee op een niet zo gunstig punt tegen de fiets in bochten. Gelukkig wordt de koppeling tegenwoordig naast het achterwiel tegen de body gemonteerd. Hier was de Versatile in het voordeel maar dat voordeel is weggevallen omdat de Quest nu op een vergelijkbare plek de koppeling heeft zitten.
Wel heeft de Versatile nog één pluspuntje. Je kan een noodkoppeling om de veerpoot leggen, mocht de echte koppeling losraken/breken. Bij de Quest is daar verder geen enkel stukje houvast voor. Tja, je kan de losbreeklus van Radical Design nemen. Ik heb ze in gebruik gehad maar ik vind het regelrechte ondingen (dat is dan ook het enige wat ik ondingen vind van alle dingen die bij Radical Design vandaan komen want de mensen daar leveren prachtige producten op!).
Hier dus een kleine plus voor de Versatile.
Standaard elektronica
Tja, de Versatile wordt wat uitgebreider uitgerust dan de Quest. Maar dan hebben we het eigenlijk alleen over de richtingaanwijzers. Hier ontlopen de twee fietsen elkaar nagenoeg niet. Geen winnaar wat mij betreft.
Tilbeugel achterkant en parkeerrem
HET ding wat uiteindelijk de doorslag gegeven heeft bij de keuze tussen Quest en Versatile een paar jaar geleden. De tilbeugel van de Versatile is echt enorm praktisch. Je kan de fiets zo aan de hand in de garage zetten of even keren.
De Quest heeft geen tilbeugel. Uiteraard kan die er wel op. Je vraagt Velomobiel.nl vriendelijk of ze de staart wat willen verstevigen zodat je er zelf een keukenkasthandgreepje o.i.d. aan kan monteren. Geen probleem verder.
Maar toch is de Versatile hier de winnaar. Waarom? Niet zozeer omdat de tilbeugel er standaard aan zit want zelf zo’n ding monteren op de Quest stelt maar weinig voor. Nee, het verschil zit hem puur in de bijbehorende functionaliteit van de Versatile: de parkeerrem.
Als de Versatile op de parkeerrem staat, kan je de fiets aan de tilbeugel optillen en vervolgens verplaatsen. Zet de fiets weer neer en hij rolt niet weg. De Quest doet dat wel omdat die de parkeerrem op de voorwielen heeft. Wil je de Quest verplaatsen, dan zal je dus eerst de parkeerrem eraf moeten halen, dan naar de staart lopen (en soms intussen de fiets wel vasthouden om te voorkomen dat hij wegrolt door wind of helling), dan de fiets verplaatsen en vervolgens omgekeerd de fiets weer op de rem zetten. Het zijn niet veel handelingen maar ze zijn er wel. Pluspuntje voor de Versatile dus.
Uiterlijk
Over smaak valt niet te twisten. Van alle velomobielen tot dusver vind ik de Versatile de onbetwiste winnaar qua uiterlijk. De two-tone, de stoere brommerachtige lampjes, het geeft de fiets een stoere snoet. Dit in tegenstelling tot de ‘vormloze’ Quest. In het begin vond ik het ding zelfs spuuglelijk (sorry Allert). Dat is in de loop van de jaren (zeker in de tijd dat ik Paulus heb helpen klussen aan zijn Questen) wel wat veranderd maar toch vind ik een kale Quest zo…. Kaal… Vandaar (en om andere redenen) dat ik mijn Quest toch optisch wat meer vorm heb gegeven.
Wel moet even opgemerkt worden dat alles z’n prijs heeft. In dit geval is het vrij ‘kale’ uiterlijk van de Quest een direct gevolg van die geweldige stroomlijn die het ding heeft.
Maar uiterlijk? De Versatile wint het.
Temperatuur
Tja, wat moet ik hier over zeggen.
Bij warm weer heeft de Versatile wel die kleinere opening aan de bovenkant waardoor je een warme fiets zou verwachten. Maar de Versatile heeft de onbedoelde mogelijkheid om de zijflappen naar buiten te zetten zodat je in de fiets een heerlijke luchtstroom krijgt. Combineer dat met een dakje en je hebt ook geen direct zonlicht op je lichaam. Daarmee kan je de Versatile toch nog betrekkelijk ‘koel’ houden in de zomer.
De Quest heeft een grotere opening. Toch krijg je weinig rijwind in de fiets. De rijwind is voelbaar tot ongeveer borsthoogte. De grotere opening laat meer direct zonlicht toe, tja of je moet het dekje monteren maar bij warm weer is dat toch echt te warm. De Quest rijd ik zomers dan ook zonder dakje (uitgezonderd in regenachtige periodes).
Bij kou gaat het tegenwoordig anders bij mij. Omdat het instapgemak van de Quest wat minder is door ondermeer het dekje, rijd ik zoveel mogelijk zonder dekje. Deze zit opgeborgen onder de neus. Maar met deze kou betekent dat wel wat meer kleding dragen. Hoewel, omdat de wind alleen tot op de borst komt, valt het ook wel mee.
Het is voor mij lastig om hier een winnaar aan te wijzen. Ik gebruik de fietsen wat dit betreft toch wel een beetje anders maar beide fietsen zijn gewoon fijn maar dan op hun eigen manier.
Steun voor schouders/armen in bochten
Bij de overstap van Alleweder naar Versatile was het even wennen. Bij de Alleweder steunde ik met m’n ellebogen tegen de body aan in bochten. Bij de Versatile kon dat niet meer. Dat leek voor mij een probleem totdat ik erachter kwam dat ik ook met m’n arm achter de zitting kon haken en zo mezelf schrap kon zetten in de fiets.
Bij de Quest is dat laatste weer niet meer mogelijk. Maar om je schrap te zetten, zitten er een paar schuimblok steunen bij de schouders. Dit werkt net zo goed.
Hier wat mij betreft weinig verschil tussen Quest en Versatile maar toch een kleine winst voor de Quest omdat je bij de Versatile actief bezig moet zijn om je schrap te zetten, bij de Quest zit je automatisch al netjes klem.
Lopen met de fiets
De Quest is lager, de Quest heeft het stuur in het midden van de fiets. Dit maakt dat het lopen met de Quest niet echt handig gaat. Met de Versatile is dat net even anders. De twee stuurknuppels zitten aan de zijkanten van de fiets waardoor je gemakkelijk bij het stuur kan als de klep opengeklapt is. Dit maakt dat de Versatile ook lopend aan de hand goed te sturen is. Wel een nadeel is dat je met die enorme opengeslagen klep wel een forse dode hoek schuinvoor hebt.
Hier een minieme winst voor de Versatile.
Vervoer kinderen in en naast de fiets
Met de Versatile heb ik de kinderen op schoot vervoerd. Dit ging met de oudste vrij goed toen ze 2 jaar en jonger was. Zelfs met dichtgeslagen klep rijden was gewoon mogelijk. M’n dochtertje lag dan gewoon met het hoofd op m’n borst en kon ik dus gewoon over haar heen kijken. De jongste vindt het niet zo prettig om met dichte klep te rijden. Dus moet de klep open blijven. Geen punt verder alleen moet je niet te hard willen rijden omdat de klep anders dichtwaait door de rijwind.
Met de Quest gaat het iets gemakkelijker. De grotere opening maakt dat ik m’n dochter zelfs tot 5 jaar nog goed op schoot kon nemen in de fiets. Omdat de opening groter is, kon ze gewoon over de ene rand hangen waardoor ik gewoon recht vooruit kon kijken tijdens het fietsen en dat op volle snelheid. Zo heb ik m’n dochter een keer mee gehad naar het werk. Een retourtje van 2x 12,5 kilometer wat ik gewoon op normale snelheid kon rijden.
Met de kar achter de fiets de kinderen vervoeren is geen verschil tussen Quest en Versatile.
Met kind naast de fiets is er wel weer een verschil. Omdat de Versatile een veel lagere instap heeft, geeft het volledige ruimte aan je armen om zijdelings te bewegen als de klep open is. Zo heb ik de oudste vaak naast me gehad tijdens het fietsen en kon ik haar probleemloos duwen of (toen de zijwieltjes er nog aan zaten) zelfs het stuur van haar ‘overnemen’ om zo haar tegen stoepjes op te helpen (zo’n kind gaat anders diagonaal een opritje op en gaat dan geheid onderuit omdat de zijwieltjes niet toestaan dat de fiets dan rechtop blijft). Met de Quest gaat dat toch een stuk lastiger.
Wel blijft natuurlijk staan dat het zicht vooruit niet optimaal te noemen is als je met opengeslagen klep rijdt. Je moet dan scheef uit de fiets hangen om langs de klep heen te kijken.
Hier dus geen winnaar. Kind in de fiets en de Quest is de beste, zodra het gaat om fietsen naast het kind, dan is de Versatile handiger. De rijwind is geen probleem omdat m’n oudste zodanig langzaam rijdt dat de zijwind geen probleem is voor de opengeslagen klep, die blijft gewoon overeind staan (harde tegenwind uitgezonder)
Rijplezier
Weet je, of ik nou een Quest, Versatile of Alleweder of welke velomobiel dan ook heb, het rijden in een velomobiel is gewoon één brok genot. De Quest is dan wat sneller maar de Versatile trekt uit zichzelf vaak meer positieve opmerkingen vanwege het stoerdere uiterlijk. Rijplezier? Gewoon beiden een dikke 10.
En nu. De winnaar? Ik blijf bij wat ik jaren geleden gezegd heb. Voor mij is geen van beiden de beste velomobiel. Beide fietsen hebben hun voordelen en nadelen. Beide fietsen hebben erg interessante dingen. Voor mij zou de ideale fiets zijn een kruising tussen deze twee. Helaas zal je altijd een compromis moeten maken.
Ik heb mij Versatile niet meer maar ik had hem nog altijd graag gehouden. Wil k de Quest kwijt? Nee, wat wil ik ook niet. Helaas laten geld en ruimte niet toe dat ik beide fietsen bezit.
Als ik beide fietsen in één woord zou moeten omschrijven dan zou dat zijn:
Versatile: Comfort
Quest: Snelheid
Voor mij zijn zowel Quest als Versatile gewoon toppers. Laat ik het daar op houden.
Al met al is het een enorm verhaal geworden. Ik heb dit bericht eerst in Word geschreven. Ik ben nu aan het begin van pagina 12. Ik hoop dat het verhaal niet te vermoeiend is voor de lezer. En mocht dat wel zo zijn, dan zal de afhaker niet meer bij deze verontschuldiging aankomen.
Sorry voor het lange verhaal maar ik hoop dat iemand er iets aan heeft.
vrijdag 12 februari 2010
Versnellingen
Vandaag ben ik nog een keer actief aan het onderzoeken geweest wat de oorzaak is van het doortrappen wat ik gisteren had. Het begint er toch op te lijken dat op de één of andere manier de afstelling van de derailleur niet helemaal goed meer is. Vandaag heb ik op de terugweg de laatste 8 kilometer geen problemen meer gehad.
Ik kijk het dus nog even aan.
Verder heb ik vanavond een enorme lap tekst getypt met een vergelijk tussen Quest en Versatile. Dit vergelijk was al aangekondigd. Maar plaatsen doe ik vannacht pas als Quemo 1 jaar is.
Wel een waarschuwing vooraf: het is een enorme lap tekst geworden.
Ik kijk het dus nog even aan.
Verder heb ik vanavond een enorme lap tekst getypt met een vergelijk tussen Quest en Versatile. Dit vergelijk was al aangekondigd. Maar plaatsen doe ik vannacht pas als Quemo 1 jaar is.
Wel een waarschuwing vooraf: het is een enorme lap tekst geworden.
Sneeuw, ballen en schakelen
Gisteren toen ik naar huis reed, werd ik met sneeuwballen bekogeld door 'op verkeer gooiende jongetjes'. Ik ben in de ankers gegaan en heb de mannetjes even toegegromd en duidelijk gemaakt dat ze gevaarlijk bezig zijn.
Het optrekken naderhand ging niet helemaal vlot. Bovendien trapte de ketting een keer door, telkens als ik van 7 naar 6 geschakeld was. Ook in de 7 en 8 was af en toe doortrappen te voelen.
Vanmorgen ben ik tijdens het rijden maar aan het afstellen geslagen in de hoop het doortrappen te verhelpen. Een tikkie strakker draaien van de kabel zal hopelijk het euvel oplossen.
Voor de zekerheid heb ik net, in een verloren uurtje, m'n fiets binnen gezet om de derailleur en tandwielen maar eens te inspecteren. Ik twijfel of ik nou wel of niet lichtelijk scheve tanden zie aan de tandwielen. De derilleur lijkt verder in orde te zijn.
Mocht het doortrappen aanhouden, dan ga ik een nieuwe cassette monteren en uiteraard ook direct een nieuwe ketting en mogelijk een nieuw voorblad. De cassette zal dan trouwens geen 11-32 worden (of heb ik 11-34?) maar een 11-28. Hoe het komt, weet ik niet maar ik heb toch de indruk dat ik met de Quest minder lichte versnellingen nodig heb dan ik met de Versatile nodig had. Ohja, dit kan ik morgen ook meenemen in m'n verhaal met vergelijk tussen Quest en Versatile.
Tot slot nog even die hoop sneeuw op het fietspad die ik gisteren aantrof. Vanmorgen lag de hoop er nog steeds.
Je ziet wel vaker met sneeuw (vaker.... goed, deze winter kan je spreken over 'vaker') dat er geschoven word en dat er dan aan de buitenbocht een hoopje sneeuw gedumpt wordt door de schuifwagens. Daar kunnen ze denk ik niet zo gek veel aan doen behalve nog een tweede keer er langs rijden en dan de bocht niet naar links maar naar rechts nemen zodat de lange sneeuwstrook aan de kant geschoven wordt.
De hoop die er nu ligt heeft toch echt een andere oorzaak en lijkt gewoon een onfatsoenlijke handeling van de veger/schuiver te zijn. De hoop die er nu ligt is niet zo'n 'restanthoop' aan de buitenbocht van de schuiver. Nee, dit is gewoon een hoop sneeuw die vooruit geschoven is om vervolgens te stoppen en de hoop gewoon dwars op de weg te laten liggen.
Dat er geschoven wordt is fijn. Dat er soms van die 'bochtenhoopjes' ontstaan is minder prettig maar onoverkomelijk. En als het dan direct daarna nog een tweede keer in een andere richting wordt weggeschoven gewoon normaal. Maar in dit geval heb ik liever dat ze niet schuiven dan dat ze bulten creëren op de weg.
Het optrekken naderhand ging niet helemaal vlot. Bovendien trapte de ketting een keer door, telkens als ik van 7 naar 6 geschakeld was. Ook in de 7 en 8 was af en toe doortrappen te voelen.
Vanmorgen ben ik tijdens het rijden maar aan het afstellen geslagen in de hoop het doortrappen te verhelpen. Een tikkie strakker draaien van de kabel zal hopelijk het euvel oplossen.
Voor de zekerheid heb ik net, in een verloren uurtje, m'n fiets binnen gezet om de derailleur en tandwielen maar eens te inspecteren. Ik twijfel of ik nou wel of niet lichtelijk scheve tanden zie aan de tandwielen. De derilleur lijkt verder in orde te zijn.
Mocht het doortrappen aanhouden, dan ga ik een nieuwe cassette monteren en uiteraard ook direct een nieuwe ketting en mogelijk een nieuw voorblad. De cassette zal dan trouwens geen 11-32 worden (of heb ik 11-34?) maar een 11-28. Hoe het komt, weet ik niet maar ik heb toch de indruk dat ik met de Quest minder lichte versnellingen nodig heb dan ik met de Versatile nodig had. Ohja, dit kan ik morgen ook meenemen in m'n verhaal met vergelijk tussen Quest en Versatile.
Tot slot nog even die hoop sneeuw op het fietspad die ik gisteren aantrof. Vanmorgen lag de hoop er nog steeds.
Je ziet wel vaker met sneeuw (vaker.... goed, deze winter kan je spreken over 'vaker') dat er geschoven word en dat er dan aan de buitenbocht een hoopje sneeuw gedumpt wordt door de schuifwagens. Daar kunnen ze denk ik niet zo gek veel aan doen behalve nog een tweede keer er langs rijden en dan de bocht niet naar links maar naar rechts nemen zodat de lange sneeuwstrook aan de kant geschoven wordt.
De hoop die er nu ligt heeft toch echt een andere oorzaak en lijkt gewoon een onfatsoenlijke handeling van de veger/schuiver te zijn. De hoop die er nu ligt is niet zo'n 'restanthoop' aan de buitenbocht van de schuiver. Nee, dit is gewoon een hoop sneeuw die vooruit geschoven is om vervolgens te stoppen en de hoop gewoon dwars op de weg te laten liggen.
Dat er geschoven wordt is fijn. Dat er soms van die 'bochtenhoopjes' ontstaan is minder prettig maar onoverkomelijk. En als het dan direct daarna nog een tweede keer in een andere richting wordt weggeschoven gewoon normaal. Maar in dit geval heb ik liever dat ze niet schuiven dan dat ze bulten creëren op de weg.
donderdag 11 februari 2010
Verschil sneeuwduin en sneeuwbult?
Wat is het verschil tussen een sneeuwduin en een sneeuwbult?
Wel, een sneeuwduin is dit:
Dit is een fraaie foto, gejat via Google.
Een sneeuwbult is dit:
Dit trof ik vandaag aan op m'n route naar het werk op de Spoolderbergweg bij de splitsing naar Engelse Werk (links) en verkeerslichten (rechts).
Ik denk niet dat dit bericht nog enige uitleg nodig heeft.
Wel, een sneeuwduin is dit:
Dit is een fraaie foto, gejat via Google.
Een sneeuwbult is dit:
Dit trof ik vandaag aan op m'n route naar het werk op de Spoolderbergweg bij de splitsing naar Engelse Werk (links) en verkeerslichten (rechts).
Ik denk niet dat dit bericht nog enige uitleg nodig heeft.
zaterdag 6 februari 2010
Nog 7 dagen
Nog 7 dagen en dan is Quemo jarig. 13 februari 2009 heb ik hem opgehaald bij Velomobiel.nl
Tegen die tijd heb ik de fiets dus een jaar in m'n bezig, meer dan 7000 kilometer gereden en denk ik wel voldoende ervaring met deze fiets om eens een goed vergelijk te maken met de Versatile.
Ruim 6 jaar geleden heb ik de twee fietsen met elkaar vergeleken om zo proberen helder te krijgen welke fiets voor mij de beste zou zijn. Het was destijds een nek-aan-nek-race. De genoemde punten waren allemaal op basis van een kort testritje met beide fietsen, het lezen van de specificaties en wat nattevingergevoel.
In hoeverre zou mijn mening bijgesteld zijn?
Punten die aan de orde zullen komen zijn vermoedelijk:
Snelheid
Rendement
Zitting
Stuuruitslag
Stabiliteit
Wind
Regen
Sneeuw
Heuvels
Instapgemak
Bagage
Ketting
Schakelgemak
Hoogte
Kwetsbaarheid body
Opening in de bodem
Bereikbaarheid banden (banden wisselen/knutselen)
Cyclonekoppeling
Standaard elektronica
Tilbeugel achterkant
Uiterlijk
Parkeerrem
Comfort dakje/dekje/klep bij instappen
Temperatuur
Steun voor schouders/armen in bochten
Lopen met de fiets
Onderhoud ketting etc.
Rijplezier
Vervoer kinderen in en naast de fiets
Mocht iemand nog benieuwd zijn naar andere punten, dan hoor ik dat graag.
Tegen die tijd heb ik de fiets dus een jaar in m'n bezig, meer dan 7000 kilometer gereden en denk ik wel voldoende ervaring met deze fiets om eens een goed vergelijk te maken met de Versatile.
Ruim 6 jaar geleden heb ik de twee fietsen met elkaar vergeleken om zo proberen helder te krijgen welke fiets voor mij de beste zou zijn. Het was destijds een nek-aan-nek-race. De genoemde punten waren allemaal op basis van een kort testritje met beide fietsen, het lezen van de specificaties en wat nattevingergevoel.
In hoeverre zou mijn mening bijgesteld zijn?
Punten die aan de orde zullen komen zijn vermoedelijk:
Snelheid
Rendement
Zitting
Stuuruitslag
Stabiliteit
Wind
Regen
Sneeuw
Heuvels
Instapgemak
Bagage
Ketting
Schakelgemak
Hoogte
Kwetsbaarheid body
Opening in de bodem
Bereikbaarheid banden (banden wisselen/knutselen)
Cyclonekoppeling
Standaard elektronica
Tilbeugel achterkant
Uiterlijk
Parkeerrem
Comfort dakje/dekje/klep bij instappen
Temperatuur
Steun voor schouders/armen in bochten
Lopen met de fiets
Onderhoud ketting etc.
Rijplezier
Vervoer kinderen in en naast de fiets
Mocht iemand nog benieuwd zijn naar andere punten, dan hoor ik dat graag.
vrijdag 5 februari 2010
Ouderen, gereedschap en wielrenner
Wat hebben die 3 met elkaar te maken? In dit geval helemaal niets.
Het gereedschap is een imbus 5mm sleutel. Standaard heb ik altijd een haaks bitleuteltje met bitjes bij me om te kunnen sleutelen. Wat torx, wat imbus en nog een kruiskop. Helaas is mijn bitsleuteltje met imbus 5mm te lang om te gebruiken voor de bout die de wielen aan de assen houden. Gisteren greep ik dan ook 'mis' ondanks dat ik gereedschap op zak heb. Ik heb daarom een imbussleuteltje gekocht bij de ijzerhandel. Maar ook de standaard imbussleuteltjes vind ik nog wat aan aan de lange kant bij het kortste stuk. Daarom heb ik er de dremel in gezet om nog 2 centimeter eraf te halen. Nu heb ik een sleuteltje wat veel meer ruimte heeft als ik in de wielkasten de asboutjes los wil draaien. Nieuw sleuteltje dus voor onderhoud.
De wielrenner is een persoon die ik op de terugweg van werk naar huis in m'n achteruitkijkspiegel zag toen hij boven op de IJsselbrug was en ik op weg naar beneden. Hij leek flink de vaart erin te hebben maar eenmaal op het fietsstraat zag ik hem toch kleiner worden.
Even na het Ecodrome zit een fietspad naar rechts die naar een tunnel gaat. Van voren kwam een ouder stel. De man reed voorop, de vrouw erachter. De man zwalkte wat heen en weer, leek richting de tunnel te willen maar doordat hij flink om zich heen keek en ook naar z'n vrouw achter hem, was hij niet echt koersvast. Ik gaf tijdig een geluidsignaaltje ten teken dat er ook verkeer van voren kwam zodat hij niet zonder kijken af zou slaan en een aanrijding met mij zou krijgen. De man kon nog fatsoenlijk voor mij afslaan maar z'n vrouw die een paar meter achter hem reed kon dat niet. Ze gebaarde me alleen dat ik langzamer moest rijden. Waarom? Geen idee. Ik had 32 km/h op de teller. Volgens mij gelden voor fietsers weinig concrete snelheidsbeperkingen. Bovendien mogen brommers op die plek 45 rijden en auto's zelfs 50. Dus waar mevrouw nou een probleem mee had? Ze mompelde ook nog iets bozigs. Veel hoorde ik er niet van omdat ik heerlijk aan het luisteren was naar m'n MP3. Mevrouw bleef in mijn richting kijken en wat gebaren. Ik heb maar even vriendelijk de sirene ingeramd.
Vlak voor het spoor moest ik afremmen omdat voor mij een stel reed met daarvoor een jong meisje. Omdat je vlak voor het spoor langs een optisch smal stuk moet, vond ik inhalen daar niet zo verstandig meer dus ben ik er gewoon achter gaan rijden om pas een eindje verderop in te kunnen halen.
Bij de verkeerslichten naar de Westerlaan moest ik een tijd wachten. Daar kwam op een gegeven moment de racefietser naast me staan.
Eenmaal groen trok de racefietser vlot op. Tja, met zo'n lichte fiets lukt dat wel. Bij de verkeerslichten bij Emmawijk bleef hij na groen even achter me om vervolgens toch voor me uit te rijden. Bij de rotonde reed ik hem weer voorbij omdat hij het fietspad volgde maar ik de rijbaan nam en daardoor bijna rechtdoor kon oversteken zonder al teveel te hoeven afremmen. Maar helemaal op gang was ik nog niet. De racefietser zag z'n kans en ging me voorbij en ging in ieder geval over de 40 km/h heen.
De rotonde bij de TCZ wist ik weer legaal af te snijden door de rijbaan te nemen. Daarna ging hij achter me rijden. Eenmaal bij de tunnel naar Holtenbroek kwam hij me weer voorbij. Optrekken gaat met zo'n racefiets een stuk vlotter dus liep hij lichtelijk uit. Maar bij de bocht naar de Klooienberglaan moest hij rustig aan doen vanwege de gladde natte klinkers. Daarna ben ik hem weer voorbij gegaan waarna hij aanhaakte.
Bij de Twistvlietbrug konden we naast elkaar de bussluis passeren, hij over het fietspad, ik onder de slagboom door. Toen we bij de tuidraden waren van de brug kwam hij me voorbij rijden. 30 km/h wist ik eruit te persen op dat moment maar meer ook niet.
Van de brug omlaag leek hij wat rustiger aan te doen. Vlak na hem reed ik het Twistvlietpad op. Daar heb ik de snelheid weer boven de 40 km/h gezet. De racefietser had geen behoefte meer om te volgen want hij verdween snel in m'n achteruitkijkspiegels.
Het gereedschap is een imbus 5mm sleutel. Standaard heb ik altijd een haaks bitleuteltje met bitjes bij me om te kunnen sleutelen. Wat torx, wat imbus en nog een kruiskop. Helaas is mijn bitsleuteltje met imbus 5mm te lang om te gebruiken voor de bout die de wielen aan de assen houden. Gisteren greep ik dan ook 'mis' ondanks dat ik gereedschap op zak heb. Ik heb daarom een imbussleuteltje gekocht bij de ijzerhandel. Maar ook de standaard imbussleuteltjes vind ik nog wat aan aan de lange kant bij het kortste stuk. Daarom heb ik er de dremel in gezet om nog 2 centimeter eraf te halen. Nu heb ik een sleuteltje wat veel meer ruimte heeft als ik in de wielkasten de asboutjes los wil draaien. Nieuw sleuteltje dus voor onderhoud.
De wielrenner is een persoon die ik op de terugweg van werk naar huis in m'n achteruitkijkspiegel zag toen hij boven op de IJsselbrug was en ik op weg naar beneden. Hij leek flink de vaart erin te hebben maar eenmaal op het fietsstraat zag ik hem toch kleiner worden.
Even na het Ecodrome zit een fietspad naar rechts die naar een tunnel gaat. Van voren kwam een ouder stel. De man reed voorop, de vrouw erachter. De man zwalkte wat heen en weer, leek richting de tunnel te willen maar doordat hij flink om zich heen keek en ook naar z'n vrouw achter hem, was hij niet echt koersvast. Ik gaf tijdig een geluidsignaaltje ten teken dat er ook verkeer van voren kwam zodat hij niet zonder kijken af zou slaan en een aanrijding met mij zou krijgen. De man kon nog fatsoenlijk voor mij afslaan maar z'n vrouw die een paar meter achter hem reed kon dat niet. Ze gebaarde me alleen dat ik langzamer moest rijden. Waarom? Geen idee. Ik had 32 km/h op de teller. Volgens mij gelden voor fietsers weinig concrete snelheidsbeperkingen. Bovendien mogen brommers op die plek 45 rijden en auto's zelfs 50. Dus waar mevrouw nou een probleem mee had? Ze mompelde ook nog iets bozigs. Veel hoorde ik er niet van omdat ik heerlijk aan het luisteren was naar m'n MP3. Mevrouw bleef in mijn richting kijken en wat gebaren. Ik heb maar even vriendelijk de sirene ingeramd.
Vlak voor het spoor moest ik afremmen omdat voor mij een stel reed met daarvoor een jong meisje. Omdat je vlak voor het spoor langs een optisch smal stuk moet, vond ik inhalen daar niet zo verstandig meer dus ben ik er gewoon achter gaan rijden om pas een eindje verderop in te kunnen halen.
Bij de verkeerslichten naar de Westerlaan moest ik een tijd wachten. Daar kwam op een gegeven moment de racefietser naast me staan.
Eenmaal groen trok de racefietser vlot op. Tja, met zo'n lichte fiets lukt dat wel. Bij de verkeerslichten bij Emmawijk bleef hij na groen even achter me om vervolgens toch voor me uit te rijden. Bij de rotonde reed ik hem weer voorbij omdat hij het fietspad volgde maar ik de rijbaan nam en daardoor bijna rechtdoor kon oversteken zonder al teveel te hoeven afremmen. Maar helemaal op gang was ik nog niet. De racefietser zag z'n kans en ging me voorbij en ging in ieder geval over de 40 km/h heen.
De rotonde bij de TCZ wist ik weer legaal af te snijden door de rijbaan te nemen. Daarna ging hij achter me rijden. Eenmaal bij de tunnel naar Holtenbroek kwam hij me weer voorbij. Optrekken gaat met zo'n racefiets een stuk vlotter dus liep hij lichtelijk uit. Maar bij de bocht naar de Klooienberglaan moest hij rustig aan doen vanwege de gladde natte klinkers. Daarna ben ik hem weer voorbij gegaan waarna hij aanhaakte.
Bij de Twistvlietbrug konden we naast elkaar de bussluis passeren, hij over het fietspad, ik onder de slagboom door. Toen we bij de tuidraden waren van de brug kwam hij me voorbij rijden. 30 km/h wist ik eruit te persen op dat moment maar meer ook niet.
Van de brug omlaag leek hij wat rustiger aan te doen. Vlak na hem reed ik het Twistvlietpad op. Daar heb ik de snelheid weer boven de 40 km/h gezet. De racefietser had geen behoefte meer om te volgen want hij verdween snel in m'n achteruitkijkspiegels.
donderdag 4 februari 2010
Spaakbreuk LV6
De remwerking van m'n fiets was niet daverend meer. De vorige keer hielp het smeren van de bewegende delen van de trommelremmen. Vandaar dat ik m'n fiets vandaag op het werk maar even onder handen genomen heb.
M'n eerste probleem was dat ik de asboutjes niet los kon krijgen met m'n standaard imbusbitje omdat de ruimte te klein is om m'n sleuteltje tussen te krijgen. Gelukkig had ik op het werk snel een exemplaar gevonden. Voor mezelf moet ik toch maar zo'n haaks imbussleuteltje kopen. Die maak ik dan denk ik direct nog een stuk korter zodat hij helemaal mooi in de wielkast te bedienen is.
Toen ik met m'n linker voorwiel bezig was, zag ik dat ik ook weer een gebroken spaak had. Weer een nieuwe, deze keer degene met de magneet voor de fietscomputer. Dus die spaak heb ik ook direct vervangen en natuurlijk weer ringetjes achter de kop geplaatst.
Op de terugweg naar huis was de remwerking nog steeds bedroevend slecht. Maar omdat de remblokken wat nat waren, dacht ik dat vocht een mogelijke oorzaak was. Daarom ben ik licht remmend van de IJsselbrug afgereden om de remblokken op te warmen. Dat leek te helpen want de remwerking werd heel snel meer en is nu weer op een acceptabel niveau.
De statistieken van de vervangen spaken (met ringetjes):
Rechter voorwiel:
1 spaak met 2 messing ringetjes
Linker voorwiel:
1 spaak met 4 messing ringetjes
6 spaken met 3 messing ringetjes
Kilometerstand: 6980
M'n eerste probleem was dat ik de asboutjes niet los kon krijgen met m'n standaard imbusbitje omdat de ruimte te klein is om m'n sleuteltje tussen te krijgen. Gelukkig had ik op het werk snel een exemplaar gevonden. Voor mezelf moet ik toch maar zo'n haaks imbussleuteltje kopen. Die maak ik dan denk ik direct nog een stuk korter zodat hij helemaal mooi in de wielkast te bedienen is.
Toen ik met m'n linker voorwiel bezig was, zag ik dat ik ook weer een gebroken spaak had. Weer een nieuwe, deze keer degene met de magneet voor de fietscomputer. Dus die spaak heb ik ook direct vervangen en natuurlijk weer ringetjes achter de kop geplaatst.
Op de terugweg naar huis was de remwerking nog steeds bedroevend slecht. Maar omdat de remblokken wat nat waren, dacht ik dat vocht een mogelijke oorzaak was. Daarom ben ik licht remmend van de IJsselbrug afgereden om de remblokken op te warmen. Dat leek te helpen want de remwerking werd heel snel meer en is nu weer op een acceptabel niveau.
De statistieken van de vervangen spaken (met ringetjes):
Rechter voorwiel:
1 spaak met 2 messing ringetjes
Linker voorwiel:
1 spaak met 4 messing ringetjes
6 spaken met 3 messing ringetjes
Kilometerstand: 6980
dinsdag 2 februari 2010
Lek 5 en haperend achterlicht
Vanmiddag reed ik bij het werk vandaan. Even daarvoor zag ik dat het rechter LEDje van de twee die recht naar achteren schijnen, geen licht meer gaf. Zaakje om thuis te bestuderen.
In de tweede bocht stuurde m'n fiets niet lekker naar links. Lekke band dus. Ik ben doorgereden naar een plek waar ik m'n fiets in het gras kon leggen om de band te vervangen.
Helaas had ik m'n fiets aardig vol zitten dus was het aardig graven naar de pomp en de reserveband.
Het verwisselen van de band ging vrij vlot. De Kojaks laten zich makkelijk met de hand van de velg halen en ook weer leggen. Alleen wil de hieldraad niet altijd even goed in de velg schieten. Vandaag had ik 2 pogingen nodig. waarbij de tweede poging effectief was bij 8 bar. De druk heb ik daarna weer laten zakken naar 6 bar.
Thuis heb ik eerst de band geplakt. Het lek was groot en daardoor snel gevonden. De veroorzaker heb ik niet met zekerheid kunnen vaststellen. Ik heb steentjes en scherfjes genoeg verwijderd uit de buitenband maar aan de binnenkant heb ik verder niets scherps gevonden.
Het achterlicht heb ik ook nog even bekeken. Niet uitgebreid want daarvoor moet de top eraf en dat is niet een kwestie van 'even' meer. Toen ik m'n fiets in de garage zette, zag ik dat het LEDje weer licht gaf maar na een paar seconden weer uit ging. Een stroom loopt er nog wel door want hij staat in serie met een ander LEDje en die gaf nog wel gewoon licht.
Toen ik de rem inkneep, begon het weigerende LEDje ineens weer wel licht te geven maar een paar seconden na loslaten van de rem ging hij weer uit. Na langer ingeknepen houden van de rem ging het LEDje niet meer binnen een paar seconden. Omdat het in m'n garage niet echt warm is, heb ik verder ook niet meer gewacht tot hij uit ging maar heb m'n fiets aan de lading gehangen en ben naar binnen gegaan. Dit is een ding om later naar te kijken.
Maar ik heb nu dus in ieder geval twee klusjes liggen. Het indicatieLEDje van de InoLED op m'n dashboard en het rechter achterlichtLEDje die dienst weigeren.
Verder mogen de remasje ook wel weer wat vettigheid gebruiken want de remwerking gaat weer wat achteruit. Maar ook heb ik de indruk dat vocht (o.i.d.) een medeplichtige is omdat in ieder geval één rem flink wat herrie maakt.
De statistieken:
Lek 1: 2358km; Rechtsvoor; Kojak; gewoon lek
Lek 2: 3032km; Rechtsvoor; Kojak; vrij 'groot' stukje metaal.
Lek 3: 4922km; Rechtsvoor; Kojak; groot stuk glas
Lek 4: 6341km; Achter; Kojak; groot stuk glas maar effectief gedicht door SuperSealant
Lek 5: 6947km; Rechtsvoor; Kojak; niet duidelijk wat de veroorzaker was, wel veel steentjes/glas aangetroffen.
In de tweede bocht stuurde m'n fiets niet lekker naar links. Lekke band dus. Ik ben doorgereden naar een plek waar ik m'n fiets in het gras kon leggen om de band te vervangen.
Helaas had ik m'n fiets aardig vol zitten dus was het aardig graven naar de pomp en de reserveband.
Het verwisselen van de band ging vrij vlot. De Kojaks laten zich makkelijk met de hand van de velg halen en ook weer leggen. Alleen wil de hieldraad niet altijd even goed in de velg schieten. Vandaag had ik 2 pogingen nodig. waarbij de tweede poging effectief was bij 8 bar. De druk heb ik daarna weer laten zakken naar 6 bar.
Thuis heb ik eerst de band geplakt. Het lek was groot en daardoor snel gevonden. De veroorzaker heb ik niet met zekerheid kunnen vaststellen. Ik heb steentjes en scherfjes genoeg verwijderd uit de buitenband maar aan de binnenkant heb ik verder niets scherps gevonden.
Het achterlicht heb ik ook nog even bekeken. Niet uitgebreid want daarvoor moet de top eraf en dat is niet een kwestie van 'even' meer. Toen ik m'n fiets in de garage zette, zag ik dat het LEDje weer licht gaf maar na een paar seconden weer uit ging. Een stroom loopt er nog wel door want hij staat in serie met een ander LEDje en die gaf nog wel gewoon licht.
Toen ik de rem inkneep, begon het weigerende LEDje ineens weer wel licht te geven maar een paar seconden na loslaten van de rem ging hij weer uit. Na langer ingeknepen houden van de rem ging het LEDje niet meer binnen een paar seconden. Omdat het in m'n garage niet echt warm is, heb ik verder ook niet meer gewacht tot hij uit ging maar heb m'n fiets aan de lading gehangen en ben naar binnen gegaan. Dit is een ding om later naar te kijken.
Maar ik heb nu dus in ieder geval twee klusjes liggen. Het indicatieLEDje van de InoLED op m'n dashboard en het rechter achterlichtLEDje die dienst weigeren.
Verder mogen de remasje ook wel weer wat vettigheid gebruiken want de remwerking gaat weer wat achteruit. Maar ook heb ik de indruk dat vocht (o.i.d.) een medeplichtige is omdat in ieder geval één rem flink wat herrie maakt.
De statistieken:
Lek 1: 2358km; Rechtsvoor; Kojak; gewoon lek
Lek 2: 3032km; Rechtsvoor; Kojak; vrij 'groot' stukje metaal.
Lek 3: 4922km; Rechtsvoor; Kojak; groot stuk glas
Lek 4: 6341km; Achter; Kojak; groot stuk glas maar effectief gedicht door SuperSealant
Lek 5: 6947km; Rechtsvoor; Kojak; niet duidelijk wat de veroorzaker was, wel veel steentjes/glas aangetroffen.
maandag 1 februari 2010
Sneeuw. Auto tegen fiets
Vanmorgen was het weer raak. Een enorm dik pak sneeuw bedekte Zwolle.
Het achterpad was nog nagenoeg maagdelijk wit.
M'n vrouw was al bezig de auto te ontdoen van sneeuw. Ik trok de Quest de garage uit. Daarbij hing de neus wat te laag bij de grond waardoor sneeuw via de voetgaten naarbinnen getrokken werd.
De auto was als eerste gereed om te vertrekken voor een ritje van zo'n 4 km binnen Zwolle. Quemo stond een tocht van 12,5 kilometer te wachten.
Het verbaasde me hoeveel mensen toch nog de fiets hebben gepakt. In Stadshagen was het gewoon echt druk met fietsers. Dat schoot voor mij niet echt op omdat ze allemaal rustig aan moesten doen. Ik had puf genoeg om relaxed 25 km/h door de sneeuw de rijden maar de slingerende fietsers hielden me toch vaak tegen. Tja, kunnen ze weinig aan doen. Ik heb het dan ook maar 'rustig' aan gedaan. Na inhalen van 1 of 2 fietsers weer in de rij gaan rijden omdat er een tegenligger naderde.
Rond de gracht was de rijbaan aardig vrij van sneeuw maar de fietspaden lagen nog helemaal vol. Ik heb daarom redelijk vaak de rijbaan genomen.
Bij de Spoolderbergweg was het feest. Een enorme rij (zeg maar file) stond vanaf de IJsselbrug richting Zwolle. Verkeerslichten zijn onderdelen die veel automobilisten nog altijd niet goed begijpen. Velen schijnen te denken dat groen licht de betekenis 'doorrijden' heeft. Nou klopt dat wel maar dan moet er wel gelegenheid zijn. De meeste bestuurders denken niet aan dat laatste en rijden gewoon schaapachtig een kruising op zonder te kijken of ze die wel helemaal over kunnen steken en dus niet de boel hoeven te blokkeren.
Op een gegeven moment kreeg ik groen licht. Dat betekent dus 'doorrijden'? Jammer want er stond een VW Golf die volgepropt was met 5 dames die met hun neus tegen de ruit gedrukt zaten om mijn fiets te bekijken. Houd liever je ogen op de weg want ik kon niet verder terwijl voor de auto inmiddels alweer 20 meter ruimte was. Dus claxonneerde ik dat ze door moesten rijden. Nou, dat had ik dus niet moeten doen. Woeste blikken, gebaren en een herrie van hun claxon kreeg ik terug. Toen ze eindelijk helder genoeg van geest waren om door te rijden, kon ik dus ook eindelijk mijn weg vervolgen. Hoeveel zijn zij nou opgeschoten met dat blokkeren van het fietspad? Helemaal niets. Mij heeft het wel oponthoud opgeleverd. Helemaal irritant is het omdat bij de verkeerslichten nog niet geschoven/geveegd was waardoor ik heuvelop vanuit sneeuw moest optrekken en dus alle tijd van 'groen' kan gebruiken die ik heb.
Op de rotonde bij de oude kazerne in Wezep kwam een lampje aanrijden die ook zoiets flikte. Gewoon dwars op het fietspad stil blijven staan terwijl hij toch meer dan voldoende gelegenheid heeft gehad om mij te zien en af te remmen (ondanks de sneeuw). Daar mocht ik dus ook weer voor wachten.
Vlak voor de Veluwelaan kreeg ik een SMS-je. M'n vrouw was op het werk aangekomen. Ik moest nog een paar honderd meter. Ik heb met de fiets dus even lang gedaan over 12,5 kilometer als m'n vrouw met de auto over 4 km.
Over lampjes gesproken. Dit heb ik niet met de fiets meegemaakt maar eerder vanmorgen nadat ik de kinderen had weggebracht. Bij huis kwam er een hoop sneeuw op me afrijden. Daaronder zat een auto verscholen. De enige moeite die de bestuurder had gedaan om z'n auto sneeuwvrij te krijgen, was de ruitenwissers aan de voorkant aanzetten. Maar de plekken waar de wissers niet kwamen, lag nog een pak sneeuw van een paar centimeter dik. Verlichting sneeuwvrij maken? Nummerplaat? Zijramen? Niet nodig..... toch?
Zulke figuren mogen ze van mij van de weg halen. Levensgevaarlijk.
Het achterpad was nog nagenoeg maagdelijk wit.
M'n vrouw was al bezig de auto te ontdoen van sneeuw. Ik trok de Quest de garage uit. Daarbij hing de neus wat te laag bij de grond waardoor sneeuw via de voetgaten naarbinnen getrokken werd.
De auto was als eerste gereed om te vertrekken voor een ritje van zo'n 4 km binnen Zwolle. Quemo stond een tocht van 12,5 kilometer te wachten.
Het verbaasde me hoeveel mensen toch nog de fiets hebben gepakt. In Stadshagen was het gewoon echt druk met fietsers. Dat schoot voor mij niet echt op omdat ze allemaal rustig aan moesten doen. Ik had puf genoeg om relaxed 25 km/h door de sneeuw de rijden maar de slingerende fietsers hielden me toch vaak tegen. Tja, kunnen ze weinig aan doen. Ik heb het dan ook maar 'rustig' aan gedaan. Na inhalen van 1 of 2 fietsers weer in de rij gaan rijden omdat er een tegenligger naderde.
Rond de gracht was de rijbaan aardig vrij van sneeuw maar de fietspaden lagen nog helemaal vol. Ik heb daarom redelijk vaak de rijbaan genomen.
Bij de Spoolderbergweg was het feest. Een enorme rij (zeg maar file) stond vanaf de IJsselbrug richting Zwolle. Verkeerslichten zijn onderdelen die veel automobilisten nog altijd niet goed begijpen. Velen schijnen te denken dat groen licht de betekenis 'doorrijden' heeft. Nou klopt dat wel maar dan moet er wel gelegenheid zijn. De meeste bestuurders denken niet aan dat laatste en rijden gewoon schaapachtig een kruising op zonder te kijken of ze die wel helemaal over kunnen steken en dus niet de boel hoeven te blokkeren.
Op een gegeven moment kreeg ik groen licht. Dat betekent dus 'doorrijden'? Jammer want er stond een VW Golf die volgepropt was met 5 dames die met hun neus tegen de ruit gedrukt zaten om mijn fiets te bekijken. Houd liever je ogen op de weg want ik kon niet verder terwijl voor de auto inmiddels alweer 20 meter ruimte was. Dus claxonneerde ik dat ze door moesten rijden. Nou, dat had ik dus niet moeten doen. Woeste blikken, gebaren en een herrie van hun claxon kreeg ik terug. Toen ze eindelijk helder genoeg van geest waren om door te rijden, kon ik dus ook eindelijk mijn weg vervolgen. Hoeveel zijn zij nou opgeschoten met dat blokkeren van het fietspad? Helemaal niets. Mij heeft het wel oponthoud opgeleverd. Helemaal irritant is het omdat bij de verkeerslichten nog niet geschoven/geveegd was waardoor ik heuvelop vanuit sneeuw moest optrekken en dus alle tijd van 'groen' kan gebruiken die ik heb.
Op de rotonde bij de oude kazerne in Wezep kwam een lampje aanrijden die ook zoiets flikte. Gewoon dwars op het fietspad stil blijven staan terwijl hij toch meer dan voldoende gelegenheid heeft gehad om mij te zien en af te remmen (ondanks de sneeuw). Daar mocht ik dus ook weer voor wachten.
Vlak voor de Veluwelaan kreeg ik een SMS-je. M'n vrouw was op het werk aangekomen. Ik moest nog een paar honderd meter. Ik heb met de fiets dus even lang gedaan over 12,5 kilometer als m'n vrouw met de auto over 4 km.
Over lampjes gesproken. Dit heb ik niet met de fiets meegemaakt maar eerder vanmorgen nadat ik de kinderen had weggebracht. Bij huis kwam er een hoop sneeuw op me afrijden. Daaronder zat een auto verscholen. De enige moeite die de bestuurder had gedaan om z'n auto sneeuwvrij te krijgen, was de ruitenwissers aan de voorkant aanzetten. Maar de plekken waar de wissers niet kwamen, lag nog een pak sneeuw van een paar centimeter dik. Verlichting sneeuwvrij maken? Nummerplaat? Zijramen? Niet nodig..... toch?
Zulke figuren mogen ze van mij van de weg halen. Levensgevaarlijk.
Abonneren op:
Posts (Atom)